У аўкцыёне добрых справаў перамаглі ажно два чалавекі
Арганізатары канцэрту падзялілі прыз паміж двума ўдзельніцамі конкурсу.
Нарэшце мы даведаліся імёны пераможцаў конкурсу, якія атрымаюць квіткі на канцэрт гурта “АукцЫон”. На жаль, праз вялікую занятасць музыкі не змаглі самі пазнаёміцца з усімі расказамі, якія вы даслалі нам на конкурс. Гэтую ролю прыняў на сабе арганізатар мінскага канцэрта АукцЫона, які адбудзецца 14 кастрычніка ў ДК "МАЗ" Антон Сасноўскі.
Антон не змог вызначыцца паміж двума аднолькава цікавымі гісторыямі Наташы і Юлі, і вырашыў падзяліць прыз паміж дзвюма ўдзельніцамі. Цяпер кожная з іх атрымае па адным квітку на канцэрт. Слухай падвядзенне вынікаў!
Пачытаць гісторыі-пераможцы можна ніжэй:
***
Прывітанне!
Мяне завуць Юля, і мне ды майму добраму герою вельмі хочацца патанчыць агра-твіст 14 кастрычніка разам з “Ы” ))
Майго сябра завуць Сяргей. Ён хоць і не стары піянер, але шмат чаго ведае, асабліва пра тое як добрыя справы робяцца) Не менш за добрыя справы любіць ён і музыку, тым больш калі яна жывая ды з непрадказальнымі музыкамі. А самыя непрадказальныя імправізатары гэты безумоўна дзеці) Вось таму, аднойчы, мой сябра Сяргей вырашыў стаць валанцёрам і, захапіўшы свой джамбей (на ўсякі выпадак удакладню, гэта барабан такі этнічны)), накіраваўся ў мінскі дзіцячы дом №6. Асноўныя барабанныя рытмы не занадта складаныя, а магчымасць разам пашумець на незвычайным інструменце дзяцей і павесяліла ды і энергію дапамагла ў новае рэчышча накіраваць. Карацей, усе засталіся радаснымі ды музычна здаволенымі)
Вядома і пра коцікаў хацелася б напісаць. Але, на жаль, кацяняткі яшчэ не адчулі Сяргеевай дапамогі, бо саскокваюць з дрэў хутчэй чым у батанічным садзе выяўляюцца лесвіцы, а цёткі з МНСу адкажуць, што коцікамі яны не займаюцца( (гісторыя заснавана на рэальных падзеях)).
***
История про одного очень хорошего человека, с которым мы случайно познакомились в Крыму. Он дарил людям увлечения. Одному нашему знакомому подарил губную гармошку, другому - маску для ныряния. И действительно, парень за пару дней научился играть, другой - нырять). Словом, дарил все что было - стихи, бусы, панамку (рассказывал, что за полтора месяца дарит уже шестую панаму), кормил нас, помогал с дорогой. А самое главное, что такая щедрость не оставляет окружающих равнодушными, а вызывает благодарность и огромное желание тоже платить и ему добром, и всем окружающим делать добро. Зовут этого замечательного человека Пётр, сам он из Казани.
