Lao Che: Если бы в Польше запретили музыкантов, люди бы вышли на улицы
Напярэдадні канцэрту ў Мінску польскага гурта Lao Che, які адбудзецца 21 лістапада ў клубе Re:Public пры падтрымцы беларускага калектыву :B:N:, Еўрарадыё паразмаўляла з музыкамі пра забароненых творцаў, Беларусь і шоу-біз.
Сустракаемся за пару гадзінаў да канцэрту ў варшаўскім клубе Stоdola. На шоу Lao Che усе 1800 квіткоў прададзеныя за пару дзён да мерапрыемства. Такая з’ява ў польскай сталіцы сустракаецца даволі нячаста. На сталах у грымёрцы ― ежа і пару бутэлек піва, цыгарэты. У райдары ― ніякіх спецыяльных патрабаванняў.
Паразмаўляць з Еўрарадыё выпраўляюць аднаго з лідараў гурта Марыюша Дэнста, які адказвае за анімацыю і сэмплы.
Еўрарадыё: З чым у цябе асацыюецца Беларусь?
Марыюш Дэнст: З гісторыяй Другой Сусветнай вайны. На тэрыторыі Беларусі было здзейснена, на жаль, шмат жахлівых аперацый СС, ад якіх цярпелі сельскія жыхары. Ваша краіна пакутавала ад жахлівых чыстак. А цяпер гэта нейкае цьмянае месца, пра якое я сапраўды мала ведаю. Ёсць пэўная інфармацыя, якую распавядаюць пра вашу краіну ў Польшчы, але непасрэдна, як бы ад вас, інфармацыі не маю. Такая чорная пляміна.
Еўрарадыё: Гэта першы візіт гурта ў Беларусь. Што збіраецеся паглядзець і наведаць у нашай краіне?
Марыюш Дэнст: Магчыма, нейкі гістарычны помнік. Напэўна, хтосьці распавядзе нам нейкія цікавыя рэчы. Але галоўнае ― жыццё людзей, як яны даюць сабе рады. Варта прайсціся па горадзе, паглядзець навокал, на жыхароў сталіцы, каб адчуць рытм горада, а можа, і ўсёй краіны, а таксама зайсці ў кавярню на піва “мясцовага разліву”.
Еўрарадыё: Ваш гурт выступаў на фестывалі маладой беларускай музыкі “Басовішча”. Чым вам запомніўся фэст?
Марыюш Дэнст: Атмасфера супер, выглядае ўсё як "стрыкт андэграўнд". Вядома, што ёсць трошкі хібаў, і ўсё не так, як на буйных оўпэн-эйрах, але гэта тут зусім і не патрэбна. Тут людзі больш давяраюць арганізатарам і даруюць дробныя недарэчнасці. Але галоўнае, што фэст ёсць... Слухаў і вашы гурты. Мушу прызнаць, што часам некаторыя калектывы граюць вельмі моцна, агрэсіўна. Магчыма, гэта такі бунт і такім чынам яны бароняць сябе. Калі мэта апраўдвае сродкі, то чаму не. Гэта цалкам беларускі фестываль, хоць і ладзіцца ў Польшчы.
Еўрарадыё: У Беларусі існуюць так званыя чорныя спісы музыкаў, якім проста не даюць магчымасці выступаць на Радзіме. А што б вы рабілі, калі б раптам вас забаранілі ў вашай краіне?
Марыюш Дэнст: Хутчэй за ўсё, у нас такая сітуацыя мала верагодная. Але цяжка сабе ўявіць, што б мы рабілі. Напэўна, людзі б выйшлі на вуліцы… І гаворка была б не толькі пра забарону гуртоў. Вы, на жаль, яшчэ павінны праз усё гэта прайсці.
Еўрарадыё: Ці цяжка музыканту прабіцца ў Польшчы на вяршыні шоу-бізу?
Марыюш Дэнст: Натуральна, можна зрабіць усё і самім. Мы запісалі наш другі альбом “Powstanie Warszawskie 2005” за ўласныя сродкі. Гэта каштавала 8000 злотых (каля 2000 еўра). Запісваліся мы пад Люблінам у аналагавай студыі ў аматара старой вінтажнай апаратуры. У яго былі старыя мікрафоны 50-х ― 60-х гадоў. Матэрыял пісалі на стужку. Пасля аддалі для вытворчасці невялікаму лейблу, і дзяліліся з ім толькі прыбыткам. І гэта ўсё. Альбом стаў феноменам на рынку, ён шмат пра што казаў. І ўсё самастойна распаўсюдзілася, і нават не трэба было гэта рэкламаваць. Ён быў настолькі паспяховым, што пра яго пісалі ўсе журналісты, таму і моцны дыстрыб'ютар крыху пазней знайшоўся… Бывае па-рознаму. Цяпер мы ўжо пры сёмай кружэлцы, і гэта іншая праца, чым калісьці. Але самім можна прабіцца. Да таго ж, галоўнае ― ідэя і тое, як ты яе рэалізуеш. Слава не павінна быць самамэтай.
Еврорадио: А как вы относитесь к музыкальному пиратству?
Мариуш Денст: Х .. на это кладем! Мы делаем свое. Если сделаем качественный продукт, то будем иметь желающих на платиновый диск. Будем иметь соответствующее количество людей на концертах и с этого жить. Играем хорошие концерты, стараемся, пробуем новое, тренируемся, чтобы технически это выглядело красиво. Имеем свою публику. Мы даже до последнего альбома "Dzieciom" не снимали видеоклипов. Ведь зачем было это делать, если тексты, написанные нашим вокалистом, исчерпывающе затрагивали тему передачи информации в современный мир, и были понятными и детям, и взрослым. Мы такая группа, где с самого начала играют те же люди. Держимся друг друга. Не собираемся рассчитывать на шоу-бизнес, и на то, будем ли на телевидении, или нет. Даже не ходим туда. Сделай хороший материал, заинтересуй людей. Потом в течение 10 лет заботься о качестве музыки ― вот так и сам себе сделаешь популярность. У нас так и было.
Еврорадио: А что для вас понятие "альтернативный рок"?
Мариуш Денст: Альтернативный ― это для нас отказ от таких типично бизнесовых лозунгов и действий, как промо, частое появление на телевидении, ряд интервью в газетах. Альтернативный ― это "хук" (боковой удар как в боксе ― прим. Еврорадио). Do it yourself, делаешь по-своему, отказ от идей просто заработать бабла.
Фото и разговор Константин Гомельский
