"Прапаганда была, ёсць і будзе": хто і навошта плануе паступаць на журфак

Суразмоўнік кажа, што яму падабаецца працаваць у кадры.

— Я хацеў бы стаць вядоўцам інфармацыйна-аналітычных перадач і працаваць карэспандэнтам. А яшчэ мог бы весці якія-небудзь моладзевыя праекты або пазнавальныя праграмы.

Як Кірыл бачыць сваю працу праз некалькі гадоў, улічваючы тое, як цяпер працуюць дзяржаўныя СМІ?

— Я вяду "Навіны" на "Беларусь 1" і расказваю пра тое ж, пра што расказваюць там і цяпер. Але не варта забываць, што сітуацыя ў свеце да таго часу можа рэзка змяніцца. Можа быць, здымаю рэпартажы з важных для дзяржавы падзей.

Пасля гэтага Кірыл пацікавіўся, у якім ключы будзе пададзеная інфармацыя: "Што, напрыклад, на журфаку будуць вучыцца толькі прапагандысты, і вы ўзялі інтэрв'ю ў таго, хто плануе ім стаць?"

— Дык і вы ж не кажаце, што хочаце стаць прапагандыстам.

— Не кажу. Я лічу, што прапаганда была, ёсць і будзе ўсюды і заўсёды. Кожны вяшчае выключна пра тое, пра што вяшчаць выгадна яму ці таму, хто яго спансуе.​

"Нават калі ўлада зменіцца, усё застанецца на сваіх месцах"

Мінчанка Вераніка (імя змененае) прызнаецца: паступаць на журфак было спантанным рашэннем, таму што яе бацькі не падтрымалі ідэю паступаць пасля 9 класа на дызайнера-архітэктара.

— Але паколькі акрамя малявання я ўдзельнічала ў алімпіядах, шмат чытала, пісала водгукі і ўжо друкавалася ў газетах (гэта было нешта накшталт майго другога хобі), я вырашыла, што застануся да 11 класа і пайду туды, дзе я зноў змагу праявіць свае творчыя здольнасці, — на журфак, — расказвае яна.

Вераніка таксама адразу планавала на бюджэт: магчымасці вучыцца платна ў яе няма. Але, кажа, яе знаёмая па групе абітурыентаў моцна засмуцілася праз адсутнасць платных месцаў на спецыяльнасці, якую яна выбрала.

Ці не бянтэжыць яе саму тое, што пасля вучобы чакае два гады ў дзяржаўным СМІ? Вераніка адказвае: "Яшчэ як!"

— Але ў мяне ёсць план. Паколькі я пішу шмат пра нашу культуру, гарады, падарожжы, святы, пра беларускіх паэтаў, а таксама пра сваіх сваякоў і іх ваеннае мінулае, я і далей працягну заставацца на гэтым месцы ў свеце СМІ. З дапамогай гэтага я прасоўваю нешта наша, беларускае. Пагадзіцеся, усё ж лепш, калі старонкі і эфіры запаўняюцца такой нейтральнай інфармацыяй, якая падыходзіць усім людзям, чым чымсьці прапагандысцкім.

На пытанне пра тое, як яна бачыць сваю будучую працу, Вераніка прызнаецца, што яшчэ не задумвалася пра гэта. Але, хутчэй за ўсё, ёй было б цікава працаваць у друкаваным выданні — "магчыма, нават стварыць сваю газету". А ў якім стане будзе журналістыка тады?

— Ведаеце, гэта ўсё так складана спрагназаваць, аднак я ведаю, што ў нас у краіне пройдуць яшчэ не адны выбары за гэты час. І нават калі ўлада зменіцца, то ўсё застанецца на сваіх месцах. Магчыма, уся гэтая сістэма пачне паволі рухацца, але дакладна не ў "наш" бок. Мы павінны запомніць, як бы горка ні было, што ў постсавецкіх краінах СМІ ніколі не будуць за людзей. Можа быць, нешта і зменіцца, а можа, стане яшчэ горш. Бо СМІ — гэта адзіныя пасярэднікі паміж людзьмі і ўладай, а ўсё, што ў нас звязана з уладай, людзей ніяк не датычыцца. Вось і атрымліваецца, што ўлады для СМІ, а СМІ для ўлады (а павінна быць для народа). І гэты ланцужок доўга не зможа яшчэ разарвацца, — дала песімістычны прагноз Вераніка.

"Будзе прыемна, калі мой твар будзе на тэлеэкранах усёй краіны"

Як і першы наш суразмоўнік, Арцём (імя змененае) марыць працаваць на тэлебачанні. Хоць калісьці хацеў ісці ў юрысты.

— Ведаеце, нагледзеўся фільмаў... Хацелася быць такім мужчынам у класным пінжаку, з дарагім гадзіннікам і выступаць на судах з інтэлектуальнымі прамовамі. Зрэшты, я зразумеў, што гэтая прафесія будзе для мяне занадта сумная. А дзе я магу выказаць свае думкі і пабалбатаць? Журфак БДУ. Вось так я і надумаў паступаць на гэты факультэт.

Арцём таксама першапачаткова планаваў ісці на бюджэт: ён лічыць, што набярэ дастаткова балаў, рыхтуецца — напрыклад, ходзіць на курсы.

— У мяне былі грошы на платнае навучанне. Але я хачу патраціць іх на свае асабістыя патрэбы. А адпрацоўку хацелася б прайсці на тэлебачанні (калі гэта наогул магчыма). Скажу шчыра, я заўсёды хацеў быць у аб'ектыве тэлекамер. Спадзяюся, што гэтая мэта ажыццявіцца ў будучыні.