"Будзем жыць на вуліцы". Як беларусы перажываюць землятрусы ў Турцыі і Грузіі

У ноч на шостага лютага ў Турцыі здарыўся страшны землятрус. Магутныя штуршкі, якія ў многіх гарадах дасягалі амаль 8 балаў і не спыняліся цягам дня, разбуралі дамы, прымушаючы іх жыхароў перабірацца на вуліцы і шукаць там прытулку сабе і сваім блізкім.

Як паведамлялі чытачы Еўрарадыё, землятрус закрануў і Грузію. Штуршкі адчувалі жыхары Батумі — прыморскага горада амаль на мяжы з Турцыяй.

Мы папрасілі беларусаў, якія жывуць у гэтых краінах, расказаць, як яны перажылі гэты цяжкі дзень і што збіраюцца рабіць далей.

“Самы моцны землятрус тут за апошнія 23 гады”

Марына: Мы вельмі доўга ноччу не маглі датэлефанавацца да сына ў Адыяман. Добра, што ён быў з дзядзькам і яны паспелі выскачыць з хаты. Першы паверх у іх доме разбураны. Цяпер муж збіраецца туды ехаць. Білетаў не знайсці, таму што ўсе хочуць да сваякоў. Штуршкі там працягваюцца, і ўсё досыць сур'ёзна. Людзі хаваюцца ў хованках на дарожках, у намётах, сядзяць у міні-аўтобусах. Усё вельмі трывожна.

Людзі баяцца заходзіць назад у дамы, таму што штуршкі змяняюцца штуршкамі, і яны досыць моцныя. Святла няма, інтэрнэту няма... Купілі пауэрбанки, каб зарадзіцца і хоць нейкі час быць на сувязі. Вельмі шмат людзей пад заваламі, таму патрэбныя ратавальнікі і валанцёры.

Мяркуючы па тым, што нам расказалі ў Батумі, землятрус там быў, але не такі адчувальны, як у Турцыі.

“Сядзелі на канапе і глядзелі, як трасуцца кветкі”

Ганна: Мы тут з сыночкам, тыдзень таму адчулі землятрус, сёння — пакуль не. Але мы напалоханыя, засмучаныя, адчуванні так сабе. Жывем у Фетхіе. Тыдзень таму ў нас быў землятрус магнітудай 5,7 бала. Што адбывалася? У нас на стале ваза з герберамі скакала. Тэлефон за 2 секунды да землятруса даслаў паведамленне и моцна засігналіў, але толкам не было зразумела, што рабіць. Мы сядзелі на канапе і глядзелі, як трасуцца кветкі.

Наогул, нейкія нядобрыя прадчуванні, можа, гэта інтуіцыя? Часам у мяне бываюць моцныя галаўныя болі, а ў сына (6 гадоў) кроў з носа амаль кожны дзень цячэ. Але цяпер так шмат кепскіх абставінаў, што я б не стала гэта спісваць толькі на землятрус.

“Падумаў і зноў заснуў”

Арамаіс Міракян: Я недалёка ад Батумі, у Кабулеці. Спаў. Мне скрозь сон здалося, што нешта не так, але мала што можа сніцца. Так я падумаў і зноў заснуў. Вось і ўсё.

“Для Батумі гэта банальная рэч”

Глеб Рубанаў: Ну, кажуць, ля мяжы былі штуршкі, але мы іх не чулі. Можа, таму, што жывём на першым паверсе. Увогуле, для Батумі гэта банальная рэч. Такое бывае некалькі разоў на год. Звычайна ўсё абыходзіцца без разбурэнняў і ахвяр.

“Тут не так небяспечна, як у Турцыі”

Кацярына: У мяне ўсё добра, таму што я жыву на чацвёртым паверсе і нават землятрус праспала. Я нічога не адчувала, прачнулася ад званка сябра з Турцыі. Тыя, хто жыве на 10-м, 11-м, 20-м, 30-м і гэтак далей, адчулі землятрус інакш. У кагосьці хісталася люстра, у кагосьці былі праблемы з дзвярыма, але ў Батумі цяпер усё добра.

Тут іншая зямля. Мякчэйшая і не такая камяністая, як у Турцыі. Думаю, яна забірае на сябе ўвесь гэты ціск. Прынамсі, мне так патлумачылі. Тут не так небяспечна, як у Турцыі.