Можа быць бясплоддзе ці аўтызм? Медык адказвае на міфы антыпрышчэпачнікаў

Кожны дзень мы нешта ўдыхаем, драпаемся, з'ядаем, можа, не самае свежае або тое, што нехта нядаўна чапаў. Мы пастаянна сутыкаемся з патэнцыйна небяспечнымі хваробатворнымі бактэрыямі, таму наш імунітэт заўсёды працуе і заўсёды напружаны. Няма такога, што мы ходзім з выключаным імунітэтам і потым рэзка ўключаем яго вакцынай.

Каб перагрузіць імунітэт, трэба вельмі моцна захварэць.

Вакцына нясе цалкам бяспечныя дозы мікраарганізмаў: гэта ці жывыя патагены, але ў мінімальных колькасцях, ці толькі клеткавыя сценкі патагенаў. Таму перагрузіць імунітэт падчас вакцынацыі дакладна не атрымаецца.

“Пасля прышчэпак дзеці заўсёды хварэлі. Вясна-восень — абавязкова ў бальніцы”

Дзіця нараджаецца з імунітэтам, які часткова атрымлівае ад маці. Гэтыя імунныя клеткі жывуць паўгода, часам год і больш — калі мама корміць малога грудзьмі.

Потым дзіцяці трэба набываць свой уласны да ўсіх інфекцый, якія цыркулююць у навакольным асяроддзі.

Наведваючы садок, дзеці хварэюць, і гэта нармальна. Для таго, каб у школьным узросце не прагульваць пастаянна ўрокі праз хваробу, дзіцяці трэба мець нейкі імунны пул — пералік распаўсюджаных хвароб, з якімі яно ўжо сустрэлася. Таму дзеці, якія хварэюць на рэспіраторныя інфекцыі — нармальная гісторыя, і вакцыны з гэтым наогул не звязаныя.

“Сама не вакцынавалася нават падчас кавіду. Дзіця, якое нарадзілася вельмі слабым, не вакцынавала тым больш”

Неданошаныя дзеці, дзеці з хранічнымі захворваннямі, ДЦП, інваліднасцю, цукровым дыябетам і гэтак далей павінныя вакцынавацца ў першую чаргу. Таму што вакцына бяспечная, а хвароба небяспечная.

У аслабленага, неданошанага дзіцяці рызыка ўскладненняў на фоне такіх цяжкіх інфекцый вельмі вялікая. І вось гэта якраз тыя самыя інвалідызацыйныя і смяротныя рызыкі, якіх трэба старацца ўнікаць.

Чым слабейшы чалавек, тым мацней ён мусіць турбавацца пра сваё здароўе.

“Чула пра выпадкі інваліднасці пасля прышчэпкі. Хто гарантуе, што прышчэпка не прынясе негатыўнага непажаданага ўплыву, і хто будзе адказваць за наступствы?”

Гарантуюць навука і статыстыка — ёсць жа даследаванні. Мы проста глядзім на колькасць дзяцей з інваліднасцю, якая ёсць цяпер, і яна не расце і не змяншаецца, калі праводзіць узаемасувязь з вакцынацыяй.
 
Сапраўды, сярод небяспечных рэакцый, якія магчымыя на фоне вакцынацыі — анафілактычны шок. Алергічная рэакцыя на які-небудзь кампанент вакцыны — як правіла, бялковы.

Гэта з'ява рэдкая. Значна часцей анафілаксія здараецца на фоне мясцовых анестэтыкаў.

Я не ведаю, як можна пагарджаць вакцынацыяй, калі гаворка ідзе пра здароўе дзяцей, але любое рашэнне ў медыцыне будуецца на фоне разважанняў пра патэнцыйную рызыку і патэнцыйную карысць. Патэнцыйная рызыка анафілактычнай рэакцыі падчас вакцынацыі — малая, карысць — істотная.

“Мне ніколі не даюць поўнай інфармацыі пра вытворцу вакцыны і пра магчымыя пабочныя эфекты для майго арганізма”

Усе вакцыны ў Беларусі праходзяць спецыяльнае нацыянальнае ліцэнзаванне. Нават дактары спрачаюцца, наколькі гэта неабходна. Ці нельга абысціся еўрапейскім ліцэнзаваннем або, калі вакцына расійская — расійскім? 

Нацыянальнае ліцэнзаванне, якое працуе па занадта складаных механізмах, страшна запратакаляванае і значна ўскладняе доступ да рынку лекавых сродкаў. Фармкампаніі часцяком проста нецікава праходзіць усю гэтую працэдуру, улічваючы наш маленькі рынак.

Я да таго, што любая замежная вакцына, якую выкарыстоўваюць у нас, даследаваная, ухваленая і мае сертыфікат сваёй краіны яшчэ да таго, як праходзіць нацыянальнае ліцэнзаванне ў Беларусі.

Акрамя гэтага, яна абавязкова праходзіць праверку на бяспеку яшчэ падчас вырабу. Гэта абсалютна неабходнае даследаванне, без якога вакцына не будзе дапушчаная на рынак.

Усё гэта даволі доўгая працэдура, якая праходзіць шмат этапаў. На жаль, расказваць пра ўсё гэта кожнаму пацыенту ў дактароў проста няма часу.

Якая вам яшчэ патрэбная інфармацыя?

Ну, можам паказаць упакоўку і нават падарыць.

“Адно з патрабаванняў падчас вакцынацый — быць здаровым. А я звычайна хаджу ў паліклініку, і там дактары пачынаюць адразу чапляцца з прышчэпкамі”

Гэта, дарэчы, нядрэнная заўвага. Усе думаюць, што падчас вакцынацыі трэба быць абсалютна здаровым. Пры гэтым вакцынацыя ў першую чаргу паказаная людзям з аслабленым арганізмам і хранічнымі захворваннямі.

Калі б мы трапілі ў сітуацыю дэфіцыту вакцын, вакцынавалі б у першую чаргу людзей з парушэннямі здароўя.

Так, сапраўды, мы папярэджваем пацыентаў пра тое, што ў перыяд двух тыдняў да вакцынацыі непажадана, каб чалавек хварэў або ў яго была высокая тэмпература. Але нават калі так будзе, што пасля нейкай перанесенай інфекцыі, напрыклад, вятранкі, чалавек зрабіў прышчэпку, максімум, што можа здарыцца — проста не выпрацуецца імунны адказ. Гэта непрыемна, але дакладна бяспечна і ўвогуле малаімаверна.

 

“Я, напрыклад, не разумею, навошта мне прышчэпка ад слупняку — у тых умовах, у якіх я жыву, і з маім ладам жыцця заразіцца слупняком немагчыма на 99%”

Слупняк — гэта жудасна! Не пажадаю нікому і ніколі ўбачыць, як чалавек цяжка хварэе і балюча памірае ад гэтай хваробы. І выратаваць яго немагчыма.

Няма горшага для доктара — назіраць, як чалавек мучыцца, а дапамагчы яму ўжо нічым нельга.

Имавернасць захварэць вельмі высокая. Ніхто не застрахаваны.

Напрыклад, вы можаце проста хадзіць у шлёпанцах, на нешта наступіць, падрапацца і злавіць слупняк.

Я не разумею, як можна выбраць рызыку смерці ад гэтай хваробы пры цалкам бяспечнай вакцыне. Ад слупняку дакладна трэба вакцынавацца кожныя 10 гадоў.

Калі вы не памятаеце, ці рабілі прышчэпку, але, напрыклад, падрапаліся, рана забруджаная зямлёй ці пяском, трэба абавязкова ісці ў траўмапункт і прышчапляцца.

“Хваробы хутка мутуюць — вакцыны не дзейнічаюць”

Так, вірусы мутуюць. У тым ліку грып, таму ёсць цэлыя інстытуты вывучэння мутацыі грыпу. Каб мець магчымасць прадказваць, які менавіта штам віруса грыпу будзе ў наступным годзе, будуюцца даволі складаныя матэматычныя мадэлі.

Існуе больш за 100 лабараторый у свеце, якія займаюцца такімі даследаваннямі, і памыляліся яны не так часта.