Пракоп'еў, Сахашчык і Ягораў паехалі ў турнэ. Хутка і ў тваім горадзе (сур'ёзна)

З. Зброя. Ягораў кажа, што па гэтым пытанні дашлі да кансенсусу.

— Кансенсус у тым, што сілавога вызвалення Беларусі быць не можа. У нас няма рэсурсаў, каб зрабіць такі крок. Калі дойдзе да вайны, да крыві… Я не думаю, што хоць адзін беларускі палітык гатовы наважыцца пачаць вайну ў Беларусі, ініцыяваную звонку вайсковымі рэсурсамі, — кажа Ягораў.

Але гэта не значыць, што не патрэбныя сілы — патрэбныя.

Е. Ежа. І сілы, і хаўруснікі, прытым не толькі заходнія — патрэбная Украіна. Прыкладам, пасля сканчэння вайны ва Украіне беларускае пытанне таксама будзе "на стале", кажа Пракоп'еў. І калі вы не бераце ўдзел у перамовах за сталом, значыць, вы ў меню. "Пакуль Беларусь недзе ў раздзеле курыца", — канстатуе экс-рэстаратар.

І. Інтрыгі. Валер Сахашчык не чакаў, што ў палітыцы сутыкнецца з такой колькасцю інтрыг. Пытанне з залы: праўда, што палітыка — брудная справа? Ягораў супакойвае: бруднай палітыку робяць брудныя палітыкі. А ўвогуле палітыкай займацца проста выдатна — і прыводзіць у прыклад старажытных грэкаў. Ім палітыка падабалася.

К. Каардынацыйная рада. Пытанне з залы: навошта ў Радзе ну столькі скандалаў? Ягораў выглядае задаволеным: можна падумаць, нехта да гэтага бачыў скандалы ў парламенце. Цяпер вось можна сачыць!

Л. Легітымнасць. Ну добра, паўдзельнічае 100 тысяч беларусаў у выбарах у Раду. І што? Каго будзе прадстаўляць гэтая структура? Яна будзе прадстаўляць гэта новае аб'яднанне: “мафію” са ста тысяч беларусаў! Выглядае цалкам легітымна — не ў маштабе Беларусі, але ў маштабе гэтай мафіі.

М. Мацярык. Так Пракоп'еў называе беларусаў у Беларусі. Але як уся гэтая дзейнасць беларусаў у эміграцыі паўплывае на “беларусаў на мацерыку”? Выбары, падаткі… Ім што?

“Як у самалёце: надзеньце кіслародную маску спачатку на сябе, потым на дзіця”, — кажа Пракоп'еў. У сэнсе, стварыце нешта эфектыўнае перш у эміграцыі — а там, глядзіш, і беларусам у Беларусі можна будзе дапамагчы.

Н. Нацыя. Сахашчык раіць перастаць разлічваць на асобных людзей — хай нават самых таленавітых — і ўключыць “патэнцыял нацыі”.

П. Перамовы. Ягораў не выключае, што некалі, калі адкрыецца акно магчымасцяў, трэба будзе весці дыялог з рэжымам. І лепш бы весці гэты дыялог, маючы за сабой моцную структуру. Вяртаемся да таго, што хоць ісці танкамі на Беларусь не плануецца, сіла патрэбная.

А вось з кім трэба весці перамовы ўжо цяпер — са сваімі аднакласнікамі "ў мянтоўскай форме, пракурорскім кіцелі ці судовай мантыі". Сахашчык кажа — данясіце ім: калі яны не здзяйснялі злачынстваў, ніхто іх "вешаць на слупах" не будзе.

— Яны змогуць працягваць займацца сваёй справай пры ўмове прафпрыдатнасці. Растлумачце ім: Пеця, Вася — вы ўсе роўна беларусы, а дыктатура ўсе роўна скончыцца. Пеця, ты чалавек малады, табе з гэтым жыць — працуй у прававым поле. Выконвай закон, каб я ж цябе не судзіў потым, не люстраваў. Не здзекуйся з палітзэкаў на зоне, не вынось неправасудных выракаў.

Так, гэта складана. Але калі кожны з нас данясе гэта хаця б да трох чалавек, гэта будзе велізарны крок да вызвалення краіны. Можа, нават вычарпальная кампанія. І гэта можна рабіць ужо цяпер, не чакаючы фенаменальна разумных рашэнняў нейкіх кабінетаў ці іншых органаў.

Р. Руская амбасада. Стоп, так стаўка на сілу ці перамовы? Пракоп'еў тлумачыць на пальцах:

— Уявіце, што ў беларускай наменклатуры два лагеры. Назавём іх “белыя лукашысты” і “чырвоныя лукашысты”.

“Чырвоныя лукашысты” ў выпадку знікнення Лукашэнкам навыперадкі пабягуць у рускую амбасаду. І калі ў нас не будзе альтэрнатывы, мы не зможам “белых лукашыстаў” схіліць на наш бок. Яны прайграюць гэту бітву з “чырвонымі”. А бітва ідзе, там няма і не можа быць адзінствы.

Сярод гэтых людзей, якія нам здаюцца выключна злачынцамі, ёсць людзі, якія могуць спыніцца і сказаць: стоп, незалежнасць для нас важная. І іх можна зрабіць хаўруснікамі, але для таго, каб сесці з імі за стол перамоў, трэба пагражаць рэвалюцыяй. І без цэнтра сілы, без хаўруснікаў і без незалежных грошай (гранты не лічацца — Еўрарадыё) гэта немагчыма.

С. Сувязі. Але гарызантальныя. Таму што “класічнае кабінетнае будаванне прыводзіць да лукашэнкаўскай вертыкалі”, лічыць Пракоп'еў.

Т. Турмы. Не, здаецца, ніхто не ведае, як вызваліць палітвязняў. Але Пракоп'еў хітра намякае: “Яшчэ не ўсе творчыя хады адкрытыя”. Калі вы ведаеце, што рабіць — выходзьце на сувязь.