Крамбамбуля. "Драбадзі-Драбада"
Складанка еўрапейскіх фольк-хітоў, пададзеных у рэчышчы поп-панку.
Літаральна пад Новы год аматары адтапыркі і пазітыву атрымалі ў падарунак ад Крамбамбулі новы альбом “Драбадзі-Драбада”. Альбом няпросты, не без фішачак. Па-першае, гэта 12 песень, ці еўрапейскіх фольк-хітоў, апрацаваных Крамбамбуляй і праспяваных па-беларуску. І тыя ж 12 песень праспяваныя на мовах арыгіналу. Яны змешчаныя на другім дыску. То бок, у адной версіі выдання, больш дарагой, – гэта двайнік, у іншай, таннай, – толькі беларускамоўны варыянт “Драбадзі-Драбады”.
Першапачаткова ў планах Лявона Вольскага быў дыск беларускіх фольк-хітоў, аднак, калі музыка натрапіў на спеўнік з песнямі народаў Еўропы, яго апанавала ідэя, паглыбіцца ў нетры еўрапейскага фольку. У выніку было адабрана 9 замежных песень, знойдзеныя тры родныя беларускія, адпавядаючыя агульнай канцэпцыі, і атрымалася “Драбадзі-Драбада”. “Справа ў тым, што ў ірландскім варыянце, а гэты рэфрэн не перакладаецца на англійскую мову – damanu damada, лічыцца, што гэта тое, з чаго яны п’юць, той самы prosst, яны стукаюцца – вось гэты гук, - тлумачыць назву альбома Лявон Вольскі. - Мы падумалі, што ў нас “напіўся ў драбадан”, таксама стукацца могуць глінянымі ці керамічнымі “драбадзі”. Атрымалася “Драбадзі-Драбада”, тым больш, гэта з той самай песні, кавер на якую калісьці, значна горшы за наш, зрабіла Metallica, а яшчэ раней Thin Lizzy”.
Першы безумоўны плюс новай працы Крамбамбулі – спроба культурнай інтэграцыі з Еўропай праз знаёмства з песнямі яе краін. Другі – арганічны ўваход у еўрапейскі музычны кантэкст беларускіх народных песень. Сярод тужлівых, як беларуская доля, песень музыка знаходзіць бадзёрую “Карчомку” ды “Куру-шчабятуру”, надае ім еўрапейскае адценне і злучае канцэптуальна з астатнімі творамі. Атрымліваецца альбом “пра каханне і адваката” і пра тое, што трэба таньчыць і радавацца жыццю. Кропкай залатога сячэння на альбоме становіцца беларуская народная песня “Сівы конь” – як раз такі тужлівая і смутная. Вядома, часам можна і пасумаваць, бо каханне бывае не заўсёды шчаслівым, а жыццё – лёгкім.
На альбоме “Драбадзі-Драбада” Крамбамбуля паўстае ў новым гучанні. Любоў Вольскага да эклектыкі і акустычных уставак саступае месца суцэльнаму і маладзёжнаму поп-панку. Пры чым, па-стадыённаму галоснаму і настойліваму. Па ўсім відаць, што Крамбамбуля рыхтуецца “пракаціць” альбом па летніх еўрапейскіх beer-фэстах, тым больш, што ёсць, што паказаць гурту і ёсць чым узяць еўрапейца. Зрэшты, поп-панк Крамбамбулі можа стаць прычынай незадаволенасці часткі слухачоў. Маўляў, “гэта ўжо не ТАЯ Крамбамбуля”, ці “Лявону не хапае N.R.M., таму падаўся ў хэві-метал”, ці “поп-панк – гэта мінулае, і альтэрнатыва зараз не ў пашане”. У любым выпадку, новы саўнд Крамбамбулі спадабаецца не ўсім. Звядзеннем пласцінкі займаўся Андрэй Баброўка – вялікі аматар Green Day, адпаведна і Крамбамбуля гучыць падобна – гітары наперадзе планеты ўсёй, іх шмат, і яны часам настолькі гучныя, што немагчыма разабраць словаў. Але ўсё адпавядае стылю. Не прыдзярэшся.
Ці стане “Драбадзі-Драбада-2” – альбом, які выйдзе следам за першай “Драбадой” стылістычным працягам гэтай пласцінкі, ці Вольскі з музыкамі ўсё ж вярнуцца да лайту і эклектыкі, пакажа час. Пакуль жа мы маем таленавітую працу, якая будзе цікавай як беларусам, так і еўрапейцам, незалежна ад узросту, статусу і прыхільнасцяў. Пагадзіцеся, пачуць песню свайго народа праспяваную на іншай мове заўсёды прыемна!
