Юрый Стыльскі: Панк-рок не павінен быць з салам

Юрый Стыльскі: Панк-рок не павінен быць з салам

8 траўня ў сталічным Prime Hall гурт “Дай Дарогу!” адзначыць свой дваццаты Дзень нараджэння. За што брэсцкія панкі заслужылі народную любоў, што музыкі рабілі б, калі б не было “Дай Дарогу!”, які самы вялікі ганарар атрымала каманда за два дзесяцігоддзі, у шчырай размове з Еўрарадыё распавядае лідар “ДД!” Юрый Стыльскі.

Толькі вось планета нас не ведае. Але ёсць, куды рухацца

 


Музыка ў нас была як хвароба. Мне падавалася, што я не маю іншага выйсця. У мяне не было мэты стаць музыкам, я і не думаў, кім мне стаць. Мне проста хацелася, і я рабіў. Але ў нейкі момант адчуў адказнасць. Зразумеў, што я галоўны, што на мяне прыйдуць людзі, што я не павінен захварэць, напіцца, што нельга, каб парвалася струна. Я пачаў літаральна трэсціся. 


За 20 гадоў мы сталі мацёрымі, больш папсовымі, злёгку вылезлі з андэграўнду. Па-іншаму трымаем у руках гітары. Я больш адчуваю музыку... 20 гадоў — гэта не страшная лічба. З аднаго боку, бярэ гонар — столькі пратрымацца, з іншага — сталыя... Толькі вось планета нас не ведае. Але ёсць, куды рухацца.


Мы праваронілі свой шанец. Яшчэ ў 2005, калі выйшаў альбом "20 см", нам трэба было ламіцца. А мы прытрымліваліся такой канцэпцыі: сядзець і чакаць, калі патэлефануе які-небудзь прадзюсар. Трэба было хоць нейкую ініцыятыву праяўляць. Калі б мы своечасова зразумелі сітуацыю, быў бы зусім іншы эфект. Ніхто не патэлефануе. Выпусцілі альбом — трэба не тое, што ўцюхваць яго, а віламі засоўваць. 

Юрый Стыльскі: Панк-рок не павінен быць з салам

Панк-рок не павінен быць з салам і тлусты. Ён мусіць быць хударлявы, дохлы і дзікі

 


Я ні пад каго не кашу, спрабую рабіць арыгінальную музыку. Хаця ўсё адно часам нас з кім-небудзь параўноўваюць. Напрыклад, з “Сектором газа”. Але я б не сказаў, што мы падобныя на “Сектар”… Увогуле, мы народныя. Спяваем пра тое, што засела ў сэрцах людзей, гэта крык іх сэрцаў… Бытавуха, сацыялка — ніхто пра гэта не спявае. Корж? Ён для больш маладой аўдыторыі. 


Панк-рок не павінен быць з салам і тлусты. Ён мусіць быць хударлявы, дохлы і дзікі.


Увогуле не ўяўляю дзяўчыну ў складзе “Дай Дарогу!”. Хіба як элемент шоў, каб выйшла і патрэсла патламі ці спускалася на песні “20 см” з неба... Але яна нам не патрэбная.


Наш шоў-біз такі тугі. Ва Украіне людзі музыкальныя, а ў нас сумныя. Калі б дзяржава ставіла на культуру, а не на спорт, праз два пакаленні мы б заспявалі. 

Юрый Стыльскі: Панк-рок не павінен быць з салам
Юра Стыльскі падчас выставы "Музыка без межаў" на фоне сваёй карціны

Усе б ведалі, што Юрый лепш за ўсіх малюе мора. Маё мора вісела б у гатэлях

 


Калі б не стаў музыкам, быў бы мастаком. Яшчэ да моманту знаёмства з гітарай я прысвячаў сябе фарбам. Заўсёды цягаў з сабой алоўкі, маляваў з першага па апошні клас. Я не спрабаваў сябе шукаць, а проста сядзеў і ствараў… Мастаком… Меў бы выставы ў Брэсце на вуліцы Савецкай і марыў пра Парыж. Гэта б было сумна. Бо ў нас гэта не запатрабаванае, каму патрэбныя карціны? Вядома, я б мог іх прадаваць, калі б паставіў на паток якое-небудзь мора. Усе б ведалі, што Юрый лепш за ўсіх малюе мора. Маё б мора вісела ў гатэлях, і ўсё. 


Мы б маглі з’ехаць у Расію ці Украіну, дзе разумеюць рускую мову. Але я тут прыкіпеў, мне тут падабаецца. Мне тут добра. Я б не змог надоўга з’ехаць, бо па-іншаму буду сумаваць. 

Юрый Стыльскі: Панк-рок не павінен быць з салам
Фота з сацыяльных сетак

Мама кажа пра “Дай дарогу!”: “Юрка, гэта ж балдзёж”

 


Мама ніколі не лічыла мае песні нейкімі вострасацыяльнымі. Казала: “Юрка, гэта ж балдзёж”. Яна называе панк-рок балдзёжам. А ўвогуле, ганарыцца мной, усім распавядае, што яе Юра — музыкант. Калі ідзём і бачым мае афішы на слупе, вельмі радуецца. Ходзіць да нас на канцэрты са сваімі равеснікамі, і яны назіраюць за тым, чым моладзь жыве.  


Наш самы вялікі ганарар — тры тысячы долараў. Магчыма, для некага гэта дробязь, але паспрабуй зарабі! Але мы не зажэрліся, маўляў, без грошай не граем. 


Аднойчы мяне так “упакавалі”, што выйшаў на сцэну і нічога не разумеў. Гляджу на ўсіх, і не ведаю, што мне рабіць. Фёдар лік дае… Канцэрт быў, але не ведаю, што мы там рабілі. Усю дарогу дадому маўчалі… Пасля гэтага граем выключна цвярозыя канцэрты. Ці дакладна ведаем, што ўжываем… 

Апошнія навіны

Галоўнае

Выбар рэдакцыі