Антон Крывуля і "Солнцецветы". "Когда я проснусь"

Антон Крывуля канчаткова перабраўся пад шыльду "Солнцецветы" і выпусціў міні-альбом "Когда я проснусь". Альбом гэтым разам — з незвычайнымі гітарамі і ў гаражным, характэрным у прынцыпе для Крывулі і "Солнцецветов", гучанні. Чарговая цукерка для эстэтаў і аматараў элітарнага мастацтва.

На іпішцы 5 песень. Яе адкрывае бадзёрае "прывітанне" з 90-х — "Жёлтый, как апельсин" гурта "Король пчёл", які Крывуля лічыць "самай крутой мінскай камандай усіх часоў". Песня дыхае парамі апошніх пласцінак праекта "Мох" "Плашка" і "5". Аднак гэта ўсё толькі бачнасць і мілы падман.

Паступова фарбы тухнуць, гітары цішэюць, прымочкі выключаюцца і Крывуля ператвараецца ў самага пяшчотнага выканаўцу на свеце. "Самалёт" музыкі мусіць паляцець туды, дзе ёсць адказы на вечныя пытанні "дзе я?" і "хто я?".

А потым гучыць блюз! Той самы, што Крывуля заўсёды хацеў граць, і нібыта надышоў час гэтаму здарыцца. "Когда я проснусь", я зразумею, што заўсёды быў дома!

"Солнцецветы" па-ранейшаму гуляюць з формай. Аднак гэтым разам яна імкнецца наблізіцца да пэўнай завершанасці. Адпаведна, тэксты песень робяцца даступнымі і менш абстрактнымі. Крывуля не пакідае сваёй актуальнай хады і, безумоўна, смяецца над раптоўна ўзнікшай сур'ёзнасцю.

Гэта пласцінка, дух якой нагадвае раннія альбомы Black Keys. Чакаем блюзу.