Новае пакаленне. Зорка "Вялікай оперы" Маргарыта Ляўчук
Яны таленавітыя, харызматычныя, яны ўжо змяняюць наша жыццё. Яны жывуць па сваіх правілах і ператвараюцца ў новых лідараў. Еўрарадыё і фатограф Таццяна Менская працягваюць праект "Лад жыцця. Новае пакаленне". Сёння нашая гераіня — оперная спявачка Маргарыта Ляўчук.
Маргарыта Ляўчук нарадзілася ў 1990 годзе ў Брэсце. Сёння — оперная спявачка, салістка музычнага дома "Класіка", акторка, фіналістка расійскага тэлешоў "Вялікая Опера", салістка Вялікага тэатра оперы і балета Беларусі 26 кастрычніка ў драмтэатры ў Брэсце, а 29 кастрычніка ў Вялікай зале мінскай Філармоніі пройдуць вялікія сольныя канцэрты Маргарыты Ляўчук з сімфанічным аркестрам.
Выкладчыца па вакале часта казала: Марго, у жыцці ты павінны быць сціплай, а на сцэне нахабнай і дзёрзкай. Я гэты савет выконваю з задавальненнем.
Ніколі не разумела дзяўчат, якія камплексуюць праз знешнасць. Вось у мяне нос доўгі?! Магчыма, калі б ён быў карацейшы, я б не змагла так спяваць — гэта ж рэзанатар. І так ва ўсім! А калі каму-небудзь што-небудзь не падабаецца — да пабачэння!
Нягледзячы на свае антыпышныя формы, так-так, мяне лічаць гіперсэксуальнай. Мужчынскай увагі мне хапае, але заўсёды прыемна, калі кажуць: "Марго, якая ты прыгожая!" Звычайны камплімент, але мужчынская энергетыка і флюіды спрыяюць разняволенню і сэксуальнасці на сцэне.
Ты не можаш да канца расслабіцца, калі з усіх бакоў адчуваеш непрыкрытую зайздрасць. Але тым, якія нешта кажуць у мяне за спінай, я яшчэ і падыграю. Мне нават весела. У нашай прафесіі трэба быць акулай, інакш з'ядуць. Голас — далікатная штука. Я вельмі адданы музыцы чалавек і дзеля спеваў гатовая на ўсё.
У любой незразумелай сітуацыі — усміхайся. Нават калі я забуду тэкст, выратаваць сітуацыю можа ўсмешка. Гэта рэальна працуе!
Мяне не хвалюе статус тых, перад кім я спяваю. Калі мяне палохаюць выступам перад прэзідэнтам ці кімсьці там яшчэ, я не адчуваю абсалютна нічога — ніякай глыбокай павагі, гэта звычайны выступ. Ну, а што мне такога зрабіць? Ноту даўжэй патрымаць? Смешна!
Ні ў якой іншай прафесіі, акрамя спявачкі, я сябе не ўяўляла. Але давялося стаць і актрысай — я навучылася граць вельмі хутка, калі зразумела, што вакол хапае тых, каго раздражняе твой поспех.
У маёй лядоўні заўсёды ёсць сала!!! Не смейцеся...
Нядаўна мне давялося спяваць "сюрпрызам" на вяселлі, і я не чакала такой рэакцыі. Нявеста рыдала. Ты разумееш, што чалавек плача ад мурашак па спіне, ад кайфу, ад перапаўнення пачуццяў, калі словамі гэта немагчыма выказаць. У гэты момант я адчуваю тое ж самае! І атрымліваю яшчэ большае задавальненне ад спеваў. Тады голас творыць цуды.
Жаночай хітрасці ўва мне хоць адбаўляй, але не разважлівай і падлючай, а інтуітыўнай. Мне заўсёды хацелася пабудаваць сітуацыю пад сябе. Але так, каб усім было добра, а мне — яшчэ лепш! Ну, і праўду не заўсёды так проста можна распавесці, трэба ўмець паднесці яе прыгожа. Як без хітрасці?
Люблю, калі мяне называюць "каралева Марго". Гэта не карона або кароначка, гэта момант самавыхавання. Калі я была маленькая, мама глядзела на сябе ў люстэрка і казала: "Ну я і малпа!". Я хвалявалася: гэтак жа нельга, я так рабіць не буду!
Здзіўляцца я магу ўсяму, чаму заўгодна, але толькі не сваім поспехам. Што ім здзіўляцца, калі працуеш амаль 24 гадзіны ў суткі. І святкаваць перамогі я доўга не магу, іншым разам можна прайграць. Прыемна, але трэба ісці далей. Адзін літоўскі тэнар мне распавёў гісторыю, як на адным вакальным конкурсе "завалілі" шмат каго з перспектыўных. Перамога дасталася грузінскаму спеваку. Праз пару гадоў "заваленыя" спявалі па ўсім свеце ў операх, а пра таго грузіна ніхто нічога не чуў. Жартавалі, што ён дагэтуль святкуе тую перамогу.
Я хаджу на могілкі, калі гэта магчыма. Адчуваю як продкі даюць мне сілы, я інтуітыўна адчуваю сябе згусткам іх энергіі. Прытрымліваюся знакаў, люблю свае сны — яны ў мяне бываюць проста геніяльныя.
Хочаце мяне разгадаць? Я і сама часам не ведаю, што зраблю праз хвіліну. Але кантроль за сабою ёсць заўсёды.
"Выконвайце маю цішыню!" — такі мой статус "ВКонтакте". Цішыня вельмі важная для мяне. Не хачу марнаваць сваю энергію, мне не трэба лішніх зносін. Нават дома ўвесь вольны ад музыкі час я імкнуся праводзіць у цішыні. Прыбіраю ў цішыні, зашторваю вокны і сплю ў берушах.
Фота, ідэя, тэкст — Таццяна Менская.
Стыліст — Надзея Сліжэўская.
