Дарэнка: Лукашэнку не хапае такога суразмоўцы, як я

10/12/2011 - 19:36

Еўрарадыё: У чым прычына вашага візіту?

Сяргей Дарэнка: Я еду да прэзідэнта Лукашэнкі, па яго запрашэнні ў адказ на маю просьбу аб інтэрв’ю. Мы даволі доўга яго ўзгаднялі, некалькі месяцаў, і вось удалося ўзгадніць – прэзідэнт прызначыў на аўторак на 11 сустрэчу.

Еўрарадыё: Што стала падставай для гэтага інтэрв’ю, з якой яно нагоды?

Сяргей Дарэнка: Гэта з серыі такіх цяжкіх інтэрв’ю, якія доўга ўзгадняеш – яны прымеркаваныя да ўсяго. Мы прасілі пра інтэрв’ю яшчэ ў маі. І нарэшце нам далі такую магчымасць. Гэта ні да чаго не прымеркавана і гэта пытанне не вырашалася хутка.

Еўрарадыё: Я ведаю, што ў такіх выпадках і Лукашэнку, і яго прэс-службе загадзя дасылаюць усе пытанні будучага інтэрв’ю. У вас было тое ж самае?

Сяргей Дарэнка: Не, не! Я так не ўмею і не стаў бы так рабіць – я б не паехаў з загадзя дасланымі пытаннямі. Гэта было б смешна. Шчыра! Я так не працую. Я буду размаўляць так, як звычайна размаўляюць два чалавекі. Так і будзем размаўляць: я і ён. Ведаеце, я апошні раз браў вялікае інтэрв’ю у Лукашэнкі ў ліпені 1994 года – 17 гадоў таму. Калі ён быў кандыдатам у прэзідэнты. І з таго часу вялікіх інтэв’ю у нас з ім не было. Мы сустракаліся – я прыязджаў да яго з нагоды вызвалення Паўла Шарамета. Але тады я прыязджаў не як журналіст, а як адміністратар. А зараз я еду ў якасці журналіста, другі раз з 1994 года – будзе цікава паразмаўляць з ім.

Еўрарадыё: Вы едзеце ў якасці журналіста, які сімпатызуе кіраўніку Беларусі?

Сяргей Дарэнка: Нельга сімпатызаваць альбо не сімпатызаваць аб’екту вывучэння. Журналіст, нават калі сімпатызуе, абавязаны гэта хаваць.

Еўрарадыё: Напэўна, вы маеце сцэнарый будучай размовы. Не скажаце некалькі пытанняў, якія хочаце задаць Лукашэнку?

Сяргей Дарэнка: Гэта будзе канцэптуальная размова. Я хацеў бы пазбегнуць залішняй дэталізаванасці, імгненных рэчаў – мне хацелася б пагаварыць канцэптуальна. Месца Беларусі ў свеце, месца Беларусі ў Еўропе, сродкі ўтрымання дынамічнай стабільнасці складанай сістэмы пад назвай “Беларусія”. Вынікі 17 гадоў – мы ж з 1994 года не бачылі. Адносіны з Расіяй, іх імператыўнасць, магчымасць пазбегнуць адносінаў з Расіяй, іншыя праекты развіцця. Я хацеў бы, каб гэтая размова была канцэптуальная, але калі мы будзем казаць пра імгненныя рэчы, то гэта павінна быць толькі ілюстрацыяй да нейкіх канцэптаў.

Еўрарадыё: Але ж Лукашэнка фактычна штогод сустракаецца з расійскімі журналістамі...

Сяргей Дарэнка: І мяне кожны раз запрашалі на такія сустрэчы – я адмаўляўся. Я глядзеў справаздачы з гэтых сустрэч, у тым ліку тыя справаздачы, якія здымала Беларускае тэлебачанне, і мне падавалася, што гэта былі размовы падлізлівых людзей. Троху сорамна было. Таму я адмаўляўся ад такіх сустрэч, бо мне не хацелася быць у дурной кампаніі.

Еўрарадыё: Напэўна, пра такое ваша нежаданне быць “пазітыўным” у дачыненні да кіраўніка Беларусі ведаюць і ў прэзідэнцкай адміністрацыі...

Сяргей Дарэнка: Я хачу разумнай размовы двух разумных мужыкоў. Мне не трэба падлізлівасць паказваць, бо яе ўва мне няма. Мне не трэба паказваць злосць, бо я стаўлюся да жыцця па-філасофску. Разумееце, Лукашэнка, калі я яго бачыў у 1994 годзе, быў такім неверагодным імпульсам, накіраваным на перамогу. А зараз жа за ім павінна быць нейкая рэфлексія – ён жа асэнсоўвае сябе, сваё жыццё, свае пазіцыі. Мне падаецца, што гэта атрымаецца размова двух недурных мужыкоў.

Еўрарадыё: З якім настроем вы едзеце ў Мінск? Я маю на ўвазе – ці пакінулі на вашым настроі адбітак суботнія падзеі на Балотнай плошчы ў Маскве?

Сяргей Дарэнка: Ой! Ну, у Маскве... Мне няёмка казаць, што я ўжо пажыў, я ветэран трох рэвалюцый, уключна з “Памаранчавай рэвалюцяй” у Кіеве. Я бачу неверагодныя, дурныя памылкі ўлады, я бачу неверагодную рамантычнае глупства натоўпу, я бачу цынічныя спробы выкарыстоўваць памылкі ўлады і глупства натоўпу. Усё разам – гэта вельмі міла. І гэта выклікае ў мяне ўсмешку, як патасоўка дзяцей у школьным калідоры.

Еўрарадыё: Такая назіральнасць... Ці будзеце вы задаваць вострыя пытанні свайму мінскаму суразмоўцу?

Сяргей Дарэнка: Вострыя пытанні... Я хацеў бы, каб гэта размова была філасофскай, канцэптуальнай. Я ўпэўнены, што Лукашэнку патрэбны такі суразмоўца. Бо, як і любога чалавека на троне, яго акаляе безліч лёкаяў, і не ведаю, ці мае ён магчымасць размаўляць абсалютна сур’ёзна, з абсалютна незалежным ад яго чалавекам. Ці мае ён такі шанец? І я думаю, што ў маёй асобе ён такі шанец займее. І я думаю, што яму будзе цікава.

Еўрарадыё: А ці надоўга вы збіраецеся ў Мінск?

Сяргей Дарэнка: Заўтра я сустракаюся з Лукашэнкам. І пасля гэтага ў цемры лёгка ехаць па Беларусі, бо ў вас дарогі выдатныя. Але ўжо ў Расію заязджаць у цемры не хочацца – тут дрэнна і ў “лоб” можна атрымаць фуру. Таму я дачакаюся серады, каб ехаць па Расіі пры святле – страшна проста. Таму, я буду ў Мінску начаваць дзве ночы і ў сераду раніцай паеду ў Маскву.

Еўрарадыё: Вы плануеце пагуляць па Мінску?

Сяргей Дарэнка: Страшна гэта люблю. Гастранамічныя туры: Мінск – гэта заўсёды смак, заўсёды пахі, гэта неверагодная ежа, мілыя людзі. Вы будзеце смяяцца, але Мінск – гэта Еўропа. Я кажу зараз не пра геаграфію, а пра культуру.

Еўрарадыё: Я наконт вашай прагулкі па Мінску пешкам – ваша параўнанне беларусаў з хобітамі не вельмі спадабалася большасці грамадзян нашай краіны...

Сяргей Дарэнка: А што тут крыўднага? Хобіты – вельмі ўтульныя людзі. А што ў вас ногі валасатыя ці што? Чаму пакрыўдзіла? Я лічу, што ў вас ў Беларусі – утульны Шыр. Беларусь – гэта краіна Шыр, краіна хобітаў. Вы вельмі ўтульныя, гаспадарлівыя. Я з сімпатыяй стаўлюся да хобітаў – гаспадарлівых, утульных, якія любяць смачна паесці.