Гледачам на алімпіядзе выдаюць шалікі рукавіцы і грэлкі. Рэпартаж з Карэі

На адкрыцці 23-х зімовых алімпійскіх гульняў беларусы — у самым пачатку парада каманд. Галоўнае пытанне, якое хвалявала журналістаў, ці выйдзе ў складзе зборнай Беларусі новы трэнер Уле Эйнар Б'ёрндален, застаўся без адказу. Біятланісты, якія ўдзельнічалі ў спрынце, на адкрыццё разам з трэнерам не пайшлі.

Цырымонія адкрыцця была нядоўгай і тэхналагічнай, усё, як і абяцалі арганізатары. Справа ў тым, што новы алімпійскі стадыён — адкрыты, а ў Карэі маразы. Кожнаму гледачу выдавалі пакет з шалікам, рукавіцамі, грэлкамі, пледам і "сядушкай". Карэйцы — вельмі практычныя, і пасля алімпійскіх і паралімпійскіх гульняў стадыён проста разбяруць за будматэрыялы. Астатнюю інфраструктуру, напрыклад, хуткасную дарогу з заходняга ўзбярэжжа на ўсходняе, пакінуць, такая патрэбная і пасля гульняў.

Тэма цырымоніі адкрыцця была даволі традыцыйная — дзеці з белым тыграм, сімвалам Карэі і гульняў, і іх памкненні ў будучыню. Гісторыю прагарталі коратка, а яна ў Карэі вельмі драматычная. Магчыма, таму і прагарталі, што галоўная гістарычная падзея адбываецца прама цяпер. Адзіная каманда Карэі — паўночнай і паўднёвай, з адным сцягам, у адной форме, і нават сцяг трымалі двое. І ў гэты момант прэзідэнт Карэі Мун Чжэ Ян і сястра Кім Чэн Ына Ёнг Джонг працягнулі адзін аднаму рукі. Незалежна ад таго, што будзе далей, гэтая алімпіяда ўжо ўвайшла ў гісторыю.

Тысячы агеньчыкаў ўзляцелі, склаліся ў птушку і ўзняліся ў неба — для гэтага і патрэбны быў адкрыты стадыён. У небе яны сталі сноўбардыстам, які саслізнуў па схіле і рассыпаўся мільёнамі агеньчыкаў, якія запаліліся алімпійскімі кольцамі. Калі гэта не тэхналогіі, то ў чыстым выглядзе чараўніцтва. Алімпійскі агонь запаліла самая тытулаваная карэйская спартсменка — алімпійская чэмпіёнка Ванкувера Кім Ён А. Гэта было вельмі пяшчотна і кранальна. І Кім Ён А плакала.

Першы дэсант беларусаў адправіўся ў Карэю яшчэ ў канцы студзеня. Першымі з'ехалі лыжнікі і канькабежцы. Апошнімі ў алімпійскую вёску заехалі фрыстайлісты.

Карэйскі Пхёнчхан, строга кажучы, не горад, а раён у гарах, у склад якога ўваходзяць некалькі невялікіх пасёлкаў. Алімпійскія аб'екты разбітыя на два кластары — прыбярэжны і горны, лыжныя віды знаходзяцца ў гарах, а лядовыя — каля мора, у курортным горадзе Канын.

Алімпійскіх вёсак, адпаведна, таксама дзве. Яны практычна ідэнтычныя. Хіба што колерам адрозніваюцца — у гарах дамы ледзь цямнейшыя. У Канын адправіўся шорт-трэкіст Максім Сяргееў і ўся канькабежная каманда, у тым ліку, Ігнат Галавацюк, Віталь Міхайлаў, Таццяна Міхайлава, Ксенія Садоўская і Марына Зуева, якія дадаліся па квоце. Усе астатнія жывуць у горным кластары.

У гэты раз алімпійскія вёскі ўяўляюць сабой жылыя мікрараёны з 15-павярховымі дамамі.

У Пхёнчхане іх восем, у Каныне — дзесяць штук. Паміж дамамі — вялізныя павільёны. У іх сталовая з карэйскай і еўрапейскай ежай (карэйская ежа вельмі вострая, але нібыта ніхто не скардзіцца), спартзала, паліклініка і арганізацыйны цэнтр. Спартсмены жывуць у чатырохпакаёвых кватэрах з кухняй і двума санвузламі у кожнай. У пакоях жывуць па двое. Беларуская зборная займае тры паверхі. На ложках — вялікія падшываныя пакрывалы з іконкамі відаў спорту. У горным кластары яны чырвонага колеру, у прыбярэжным — сіняга. Пасля алімпіяды іх можна будзе забраць дадому як сувенір.

На чацвёртым паверсе размяшчаецца штаб. Ад ідэі беларускага дома ў гэтым годзе адмовіліся. Вырашылі, што гэта залішняя трата часу і грошай.

Зверху над беларусамі жывуць канадцы. Знізу — латышы. Арганізатары звычайна ўлічваюць палітычны кантэкст і прапановы каманд.

"Але гэта бессэнсоўна, — кажа славуты ветэран, лыжнік Сяргей Далідовіч, для якога гэтая алімпіяда стане сёмай. — Мы ўсё роўна не перасякаемся практычна. Жывём у рэжыме стадыён-кватэра. А калі пачнуцца спаборніцтвы, тым больш трэба сканцэнтравацца на галоўным. А галоўнае — усё ж выступіць, а не ладзіць фестываль моладзі і студэнтаў, знаёміцца ​​і братацца. Я вось не тое, што з суседзямі — з камандай рэдка бачуся. Дзяўчаты-біятланісткі жывуць па беларускім часе, гэта значыць, з розніцай у шэсць гадзін".

Справа ў тым, што большасць гонак адбываецца ўвечары, па карэйскім часе — а восьмай гадзіне і пазней. Па нашым часе гэта разгар дня. Кожны слухае свой арганізм і падладжваецца пад яго.

Алімпійскія спаборніцтвы пачаліся яшчэ ў чацвер. Першымі ўступілі кёрлінгісты і скакуны на лыжах. У пятніцу да іх далучыліся фігурысты і фрыстайл. З суботы пачаліся лыжныя гонкі і біятлон, шорт-трэк і канькабежны спорт, кваліфікацыі ў саначнікаў. Былі разыграныя пяць камплектаў медалёў. Першае алімпійскае золата выйграла шведка Шарлота Кала ў скіятлоне на 7,5 км. Першы медаль — у каманды аб'яднаных атлетаў з Расіі, бронза ў шорт-трэку на 1500 метраў у Сямёна Елістратава.

Пакуль чакаем медалёў ад беларусаў. Assosiated Press прагназуе як мінімум 4 медалі: у жаночым біятлоне і фрыстайле.

Надзея Прусянкова, спецыяльна для Еўрарадыё,

Пхёнчхан, Паўднёвая Карэя.