Мінус 22 кілаграмы пасля лакдаўна: досвед даследчыцы Анхелы Эспіносы

Набраць вагу ў самаізаляцыі можа кожны, але далёка не кожны здольны пасля ўзяць сябе ў рукі і вярнуць ранейшую форму. Досвед даследчыцы, выкладчыцы і паэткі Анхелы Эспіносы даказвае, што матывацыя — суперская штука, і калі пачаць сістэмна працаваць над сабой, можна дамагчыся, здавалася б, абсалютна немагчымага. За дзевяць месяцаў дзяўчына схуднела на 22 кілаграмы і купіла сукенку сваёй мары. 

Па просьбе Еўрарадыё Анхела пагадзілася падзяліцца сваёй натхняльнай гісторыяй.

Анхела Эспіноса: Я заўсёды была трошкі пышная, што мне, натуральна, не падабалася. Не скажу, што моцна камплексавала, але была не вельмі задаволеная. Нібыта здаровая, але…

У мінулым годзе падчас пандэміі каранавіруса я вельмі моцна набрала вагу. З-за гэтага пачала адчуваць сябе кепска: цяжка было дыхаць. Доктар мне казаў, што з аналізамі ўсё добра, але вага сапраўды вялікая. І калі я нічога не зраблю, могуць пачацца праблемы. Тады я вырашыла ўзяць сваё здароўе ў свае рукі. 

Cпампавала праграму Myfitnesspal і пачала лічыць калорыі

Я зразумела, што ўсё жыццё ела даволі шмат. Мая асноўная праблема ў тым, што ў мяне невысокі рост, а порцыі, што звычайна ела ці замаўляла ў рэстарацыях, разлічаны на здаровых мужчын, а не на мяне. 

З дапамогай праграмы пачала кантраляваць цукар і соль, разлічваць, колькі вугляводаў, тлушчаў і гэтак далей патрэбна дакладна мне. Каб скінуць вагу, я паменшыла памер порцый. Але галоўнае, што трэба памятаць, гэта каб у рацыёне заставаліся ўсе патрэбныя вітаміны і мінералы. 

Праграма сама ўсё разлічвае, улічваючы пол, рост, актуальную вагу, мэтавую, узровень актыўнасці, наколькі хутка мы хочам худнець. Дарэчы, з яе дапамогай можна не толькі скідаць вагу, але і набіраць ці ўтрымліваць.

Калі адчынілі трэнажорныя залі, пачала хадзіць 

Спачатку займалася спортам нерэгулярна, бо ў мяне была вучоба, практыка і праца. Я скончыла магістратуру ў Іспаніі.

Пасля прыехаў брат, і мы пачалі хадзіць у трэнажорку з ім. Ён паказваў мне, як займаецца сам, я зразумела, што трэба актывізаваць спіну, грудзі, ногі і рукі. Хадзіла пяць, часам нават шэсць разоў на тыдзень. І проста пачала шмат хадзіць. 

У нейкі момант зразумела, што мне стала лягчэй 

Канешне, працягвала трымацца дыеты. Стала есці больш бялкоў, бо ўжо займалася спортам.

Фактычна за дзевяць месяцаў у мяне атрымалася скінуць больш за 22 кілаграмы. Цяпер я на так званым утрыманні. Патроху вяртаю калорыі. Ем тое, што мне трэба з маім узроўнем актыўнасці, — ні больш, ні менш. Я важыла шмат, а цяпер мала.

Каб скідваць адзін кілаграм за тыдзень, праграма рэкамендавала мне ўжываць 1200 калорый у дзень. Зразумела, што гэта ўсё індывідуальна і часам кілаграм не скідваецца. Асабліва гэта тычыцца жанчын: могуць быць праблемы з гармонамі ці калі затрымліваецца ў арганізме вада. 

У мяне вага скідалася павольна, але даволі стабільна. Кожны месяц — худнела.

Жыццё мяняецца

Пачну з плюсаў. Па-першае, я сабе цяпер падабаюся, адчуваю задавальненне, калі гляджу ў люстэрка. Па-другое, я адчуваю сябе больш здаровай. Я магу падымацца па лесвіцы, калі не працуе ліфт, прабегчы да аўтобуса. Я займаюся, мне вельмі падабаецца трэнажорка.

Па-другое, больш людзей пачынаюць ставіцца да цябе лепей: больш ветліва, больш усяго прабачаюць. З аднаго боку, я ўспрымаю гэта як плюс і карыстаюся гэтым, але, думаю, так быць не павінна. Ну як гэта, ставіцца больш лаяльна да людзей, якія худзейшыя? Я тая самая, якой была год таму, той самы чалавек. 

З мінусаў — не радая, што мне стала пісаць шмат вычварэнцаў: “Ой-вэй, такая сексі, давай пазнаёмімся”.

У мяне ёсць свой асабісты сацыяльны капітал: я займаюся навучнай працай, даследаваннямі, працую са студэнтамі. Я не зарабляю знешнасцю. Я не мадэль і не акцёрка, якія сапраўды заўсёды мусяць выглядаць лепш, бо гэта інструмент іх працы. 

Раней я не любіла набываць вопратку

Я адчувала, што мне нічога асабліва не падыходзіць. Але, канешне, былі любімыя рэчы. Дарэчы, вельмі сумна развітвацца з гардэробам, бо скінула, канешне, шмат. 

Пакуль адзенне не раздаю, бо баюся, што зноў набяру вагу. Некаторыя рэчы надзяваю, набыла сабе рамень. Большая частка гардэробу засталася ў бацькоў у Іспаніі, я сама зараз жыву і працую ў Варшаве, стала апранацца ў сэкандах. 

Падтрымка і неразуменне

У мяне ёсць хлопец, гэта публічная інфармацыя, ён пачаў сустракацца са мною, калі я была паўнейшая. Я спадабалася яму, якая ёсць. Калі вырашыла ўзяцца за сябе, ён мяне моцна падтрымліваў: казаў, што гэта не абавязкова, што я яму падабаюся, якая ёсць, але калі для мяне гэта важна і я буду здаравейшая — канешне. Ён заўсёды паважае маё меркаванне і ніколі на мяне не цісне.   

Але канфлікты могуць быць з сям’ёй і сябрамі, якія ведалі цябе пры пэўнай вазе і ў іх кагнітыўны дысананс. Яны не заўсёды разумеюць, што ты сур’ёзна стала кантраляваць сваё харчаванне і чаму б не схадзіць на кібаб ці піва.

Усе навокал задавалі пытанні: “А чаго ты не ясі гэта?”, “А чаго так мала?”, “Ты самая разумная?”, “Аааа, самая здаровая!”. 

Калі жыла з сям’ёю ў Іспаніі, маці нібыта спецыяльна накладала большыя порцыі. Дахаты нібыта выпадкова прыносілі маё ўлюбёнае печыва.

Я чытала, дарэчы, пра такое. Чамусьці, калі чалавек раптам паляпшаецца, а іншыя стаяць на месцы, у іх пачынаюцца негатыўныя эмоцыі. Тое самае, калі працавалі хлопцы без адукацыі, напрыклад, на заводзе і тут раптам адзін паступіў ва ўніверсітэт. Чалавеку не падабаюцца змены. Ён іх баіцца. 

З іншага боку, магчыма, гэта залежыць ад культуры. Думаю, што ў Беларусі больш значэння надаецца пытанням вагі. У Іспаніі, калі людзі тоўстыя, усім усё роўна, у прынцыпе. А ў Беларусі, у Польшчы, у Расіі я чула такія каментары, маўляў, чаму ты не скідваеш вагу? У Іспаніі ніхто б не дазволіў сабе такога стаўлення да малазнаёмага чалавека. 

Таму, можа, сярод беларусаў скідванне вагі ўспрымаецца пераважна пазітыўна. Як калі чалавек кідае паліць. Большасць, напэўна ж, падтрымае, маўляў, малайчына.

Шчыра — не хачу паміраць маладой

Мяне натхніла тое, што я ўбачыла, колькі людзей памірае побач са мной. Мне 28 гадоў, я не старая, але разумела, што могуць пачацца праблемы. Таксама мне хацелася нейкі час пабыць прыгожай. Я не ведала, якой магу быць, каб сабе падабацца. Успрымала сябе — маўляў, што зробіш, такая фігура.

Вядома, што пандэмія, стрэс — мала хто тады не набраў вагі. Але дзякуючы гэтаму крызісу я пачала мяняцца.