Беларускія вершы пра Каляды

З канца снежня да пачатку студзеня ў беларусаў праходзяць Каляды — народнае свята, звязанае і з Раством, і з наступленнем новага году і Вадохрышчам. Першая Каляда традыцыйна прыходзіцца на ноч з 24 на 25 снежня.

У дні Каляд нашыя продкі (а часам і сучаснікі) ходзяць с песнямі ды вершамі — калядуюць. Еўрарадыё ўжо публікавала беларускія народныя калядныя песні, настаў час і для асобнай падборкі беларускіх вершаў пра Каляды. Абавязкова захавайце, калі вырашыце святкаваць!

"Калядкі", Артур Вольскі

Ой, ладачкі-ладкі,
Надышлі Калядкі.
Мы дзеля Калядак
напяклі аладак.

Дралі дробнай таркаю
дранікі духмяныя.
Хочаш – еш са скваркаю,
хочаш – са смятанаю.
Вось вам, калі ласка,
з жэрдачкі каўбаска.
Вось кавалак пірага,
каб не брала вас туга.

Ой, ладачкі-ладкі!
І мядок салодкі
да лясной гарбаткі
наліем у сподкі.
І запахне рутай,
верасам, чаборам,
каб зімою лютай
нам не знацца з горам.

Бярыце з талеркі
лізунцы, цукеркі!

Ешце ўволю, ешце,
Ды не псуйце зубкі…
Песняй нас пацешце,
галубкі, галубкі!

Бохан – поўняй яснаю,
яйкі, бульба, скваркі.
Гэта ўсё – з уласнае
нашай гаспадаркі.

Калі вам прысмакі
прыйдуцца да смаку,
прынясіце Богу
шчыпую падзяку.

Ой, ладачкі-ладкі –
Пляскаем у ладкі!
Ой, ладачкі-ладкі –
Святкуем Калядкі!

"Каляда-калядзіца", Наталля Каліцька

Каляда-калядзіца,
Зорка, зорачка, дзянніца,
Ты прайдзі ў кожны дом,
Хай шчаслівым будзе ён!

Каляда-калядзіца…
Сонца зноўку маладзіцца.
Завітай, удача, у дом.
Дружна разам зажывём.

Каляда-калядзіца…
Хай да зор расце пшаніца!
Будзем верыць мы Казе,
Што дастатак пранясе!

Каляда-калядзіца…
Дзіва ноччу нам прысніцца.
Не было каб у свеце зла,
Мы прагонім прэч казла.

Каляда-калядзіца…
Ранкам неба праясніцца.
Будзе хай усяго даволі,
А бяды дык каб ніколі!

"Калядная вячэра", Васіль Жуковіч

Гэткай смачнае куцці
вы не елі ў жыцці.

I блінцы калядныя
дужа-дужа ладныя.

А кісель ды аўсяны
яшчэ лепшы за бліны.

А згатуеце гароху –
з'ясце многа й яшчэ троху.

Селядцы ёсць і грыбкі –
пах ідзе ва ўсе бакі.

Пернікі ды булкі з макам
будуць, пэўна, ўсім да смаку.

Журавінавы напітак
будзе піцца з апетытам.

Усе стравы сытныя,
надта апетытныя!

Верш пра Каляды, Сяргей Брандт

Верабейка прыг ды скок,
Жвавенька збiрае зерне.
Падыйшоў да хаты змрок,
Пад акном праліўся ценню.

Першым успыхнуў вугалёк,
Зорачкай на небасходзе.
Помняць продкi — не знарок,
Варажба жыве ў прыродзе.

На стол — сена, грошай медзь,
Пост да самага вячора.
Узвар духмяны, не паспець,
З’есць куццю да жоўтых зорак.

Цягне маладых на свет,
Каля банькi хтосць варожыць.
У гэтай чарадзе прыкмет
Дух калядны дапаможа.

Свiст ля млына, смех гарой,
То батлейка вёску смешыць.
Моладзь б’ецца, божа ж мой,
За ўладанне снежнай вежай.

Ведаю, што незнарок,
Усё з намi праiсходзiць!
Адыйшоў ад хаты змрок,
Чырвань грае на ўсходзе.

Жменька жыта, парны плот…
З Калядой святкуюць людзi.
Жужжыць бабцiн калаўрот,
Што прайшло – таго не будзе!