"Я проста хачу бегчы": што сказала Ціманоўская на прэс-канферэнцыі ў Варшаве

"Здзіўленая, што ўся сітуацыя стала такім палітычным скандалам, таму што яна тычылася толькі спорту", — заявіла беларуская бягуха Крысціна Ціманоўская на прэс-канферэнцыі ў Варшаве, куды прыляцела пасля скандалу на Алімпійскіх гульнях у Токіа. 

Пасля крытычных выказванняў спартсменкі на адрас трэнераў праз планы задзейнічаць яе ў эстафеце 4 па 400 метраў кіраўніцтва зборнай адхіліла яе ад Алімпійскіх гульняў і паспрабавала адправіць у Беларусь. Ціманоўская спалохалася, што, калі яна вернецца на радзіму, яе можа чакаць расправа за эмацыйны пост у Instagram на адрас спартыўных чыноўнікаў.

"Аказваецца, наша вельмі крутое начальства вырашыла ўсё, як звычайна, за нас, — выказалася спартсменка. — Яны накасячылі з дзяўчынкамі, у якіх не хапае тэстаў, каб прыляцець на іх першую ў жыцці Алімпіяду, — і яны вырашылі зрабіць ход канём і запусціць мяне ў эстафету. Клас, хлопцы! Малайцы! Чаму ж мы павінны расплачвацца за вашы касякі? Калі вы накасячылі з дзяўчынкамі, з іх допінг-тэстамі, з іх пробамі ... Пляваць — з чым заўгодна! Чаму я павінна расхлёбваць гэтыя праблемы? Якога хера я дазнаюся пра гэта ад левых людзей?!”

5 жніўня на сустрэчы з журналістамі алімпійка ўпершыню падрабязна распавяла аб тым, што здарылася.

Была зроблена памылка

— Была здзейсненая памылка, праз якую дзве ўдзельніцы Алімпіяды не змаглі прыехаць на Алімпійскія гульні. Усё, чаго я хацела, — даведацца, хто будзе несці адказнасць за гэта. Таму тое, што адбылося, для мяне стала вялікім здзіўленнем. 

Я наогул не магла ўявіць, што такая сітуацыя можа адбыцца, тым больш, я актыўна вяду свой Instagram, я дзялюся сваім жыццём. 

Перад Алімпійскімі гульнямі я рабіла пост пра мае планы па вяртанні з Алімпіяды. Мы планавалі, што я скончу свой спаборніцкі сезон. Таксама ў мяне павінны былі быць спаборніцтвы 15 жніўня і я мела зносіны са сваім менеджарам з нагоды таго, як буду ляцець на іх з Беларусі. 

Пасля заканчэння сезона я збіралася паляцець на адпачынак, скончыць сваё навучанне і далей займацца працай, якую пачалі ў Мінску.

Вы павінны сабраць рэчы і ляцець у Беларусь

— Калі адбылася першая размова пра тое, што я не буду ўдзельнічаць у дыстанцыі, мне паведамілі, што рашэнне ўжо прынята за мяне: квіткі практычна набытыя і я павінна адправіцца дадому. Спыталі, згодная я ці не: "Калі ты згодная, тады мы спусцімся ў Нацыянальны алімпійскі камітэт і перададзім, што ты згодная". Я адказала, што я з гэтым рашэннем не згодная, і стала настойваць на тым, каб усё-ткі прыняць удзел. 

Пасля гэтага пачалася ўжо зусім іншая размова: маўляў, калі я пайду супраць іх волі, будуць прынятыя іншыя меры. Потым галоўны трэнер сказаў: "Добра, ты можаш бегчы". 

На наступны дзень у НАК даведаліся, што рашэнне было прынята ў мой бок, што я буду бегчы. Праз пару гадзін да мяне прыйшлі і сказалі, што мяне ўжо ніхто не пытаецца, квіток набыты: "Вы павінны сабраць рэчы і ляцець у Беларусь".    

Мне далі час, каб я магла сабраць чамадан. Я старалася максімальна цягнуць час: сазвоньвалася з бацькамі, мужам — раілася, як паступіць.

Тут я адчуваю сябе ў бяспецы

— Першапачаткова было прынята рашэнне ўсё-ткі вярнуцца дадому. Таксама я звязалася з Фондам спартыўнай салідарнасці. Там сказалі, што калі я ўсё-ткі прыму рашэнне не вяртацца ў Беларусь, яны змогуць аказаць мне дапамогу. 

Ужо калі я ішла ў машыну, мне патэлефанавала бабуля. Размова доўжыўся літаральна пяць секунд. Яна сказала: "Табе нельга вяртацца ў Беларусь". Я зразумела, што гэта нездарма — магчыма, хтосьці змог ёй перадаць, што мяне можа чакаць у Беларусі, калі я туды вярнуся. 

Па прыбыцці ў аэрапорт я праз гугл-перакладчык пераклала на японскую мову, што мне патрэбная дапамога. Падышла да паліцыі і паказала сваё паведамленне. Паліцыянты не адразу зразумелі, што адбываецца. 

Потым да іх падышоў хтосьці з акрэдытацыяй "Токіа 2020". Ён таксама паглядзеў, што напісана ў маім тэлефоне. У гэты момант да нас падышоў чалавек з НАК, які мяне суправаджаў. Ён спытаў, што я раблю. Я сказала, што згубіла нешта ў Алімпійскай вёсцы і мне трэба гэта знайсці. Ён пачаў пытацца, што згубіла.

У гэты час акрэдытаваны чалавек сказаў паліцыі, што тут адбываецца нешта не так. Яны мяне забралі, адвялі ў старонку, туды падышло вельмі шмат паліцыі — у мяне сталі браць паказанні. 

Паліцыянты забралі мае рэчы, стараліся, каб я не знаходзілася побач з чалавекам, які мяне суправаджаў. Пасля таго, калі з'явіліся навіны пра мяне, прыехала беларуская дыяспара і патлумачыла паліцыі, што адбываецца, мяне адвялі ў бяспечнае памяшканне і зрабілі максімальна ўсё для таго, каб я была ў бяспецы.

У Беларусі ўсе баяцца гаварыць нешта няправільна

— Мае бацькі расказалі пра тое, што па тэлевізары ўжо гавораць пра мяне і гавораць вельмі дрэнныя рэчы: маўляў, я не скарысталася шанцам прабегчы на Алімпіядзе ў тым відзе, у якім ніколі ў жыцці не прымала ўдзел, маўляў, я недаспартсмен і нешта ў такім родзе. 

Таксама мне дасылалі фота з тэлеграм-каналаў, пакідалі спасылку на мой акаўнт у Instagram, спрабавалі пісаць нейкія дрэнныя рэчы. Так, мне паступала шмат дрэнных паведамленняў, але ўжо ў той момант нашмат больш паступала слоў падтрымкі ад людзей, таму я бачыла нашмат больш пазітыўных каментароў, чым негатыўных.  

Я магу сказаць, што я заўсёды адкрыта выказвала сваё меркаванне, але заўсёды даводзіцца сачыць за сваімі словамі, каб гэта не пацягнула за сабой нейкія наступствы. Таму думаю, што ў Беларусі не толькі я, але і ўсе баяцца казаць нешта няправільна. 

Натуральна, я вельмі перажываю за сваіх бацькоў, якія засталіся ў Беларусі. Тым больш, мой бацька хворы — у яго праблемы з сэрцам. Яго здароўе пагоршылася, але таксама я мела зносіны з бацькамі сёння: яны мне сказалі, што ў парадку, — і я спадзяюся, што з імі нічога дрэннага не адбудзецца.

Усё, чаго я хачу, — застацца ў спорце

— Я не думала зараз наконт атрымання палітычнага прытулку. Усё, чаго я хачу, — застацца ў спорце, працягнуць сваю спартыўную кар'еру. Мы выбралі Польшчу, таму што я гутарыла з бацькамі. Яны сказалі, што, магчыма, Польшча будзе для мяне найлепшым варыянтам, таму што, магчыма, у іх атрымаецца прыязджаць да мяне, каб мы маглі часам сустракацца.   

Я спадзяюся, што мы з мужам, які прыедзе сёння сюды, зможам застацца ў Польшчы і працягнуць тут маю кар'еру, а муж зможа знайсці працу. Апошнія два гады ён дапамагаў мне трэніравацца ў Мінску, быў маім другім трэнерам. Думаю, паспрабуем трэніравацца разам і далей. 

Таксама ў мяне ёсць трэнер у Аўстрыі і, вядома, хацелася б працягнуць працаваць з ім, калі гэта магчыма.

9 жніўня — марафон свабоды

— Не магу адказаць за іншых спартсменаў, але нават калі нешта падобнае магло здарыцца з імі, яны маглі нікому пра гэта не расказваць. Са мной такая сітуацыя была ўпершыню.    

Калі хто-небудзь з спартсменаў прыме на дадзены момант рашэнне пакінуць Беларусь, я думаю, мы іх не пакінем у адзіноце і абавязкова ўсім дапаможам.  

Я не хачу бегчы ад кагосьці. Сэнс майго паслання ў сацсетках "Я проста хачу бегчы" ў тым, што проста хацела прабегчы на Алімпійскіх гульнях. Гэта была мая мара, я да гэтага вельмі моцна імкнулася. Спадзяюся, што змагу працягнуць. 9 жніўня пройдзе марафон свабоды, і я хачу, каб усе, хто можа, да яго далучыліся разам са мной.