Як атрымаць ВНЖ у Грузіі: досвед беларуса, які прайшоў усе этапы

19/09/2024 - 12:26

Гісторыя беларуса пра атрыманне ВНЖ / Reuters

Грузія стала адной з краін, куды пасля 2020 года масава эмігравалі беларусы. Туды не патрэбная віза, лётаюць самалёты і там плюс-мінус бяспечна (як мінімум было).

Але ўладкаваць жыццё легальна даволі складана, у тым ліку атрымаць дазвол на жыхарства. Аднак нам удалося знайсці чалавека, які прайшоў гэты квэст і атрымаў запаветную пластыкавую картку.

Пра складанасці, матывы і кошт грузінскага ВНЖ ён расказаў Еўрарадыё.

“Едзьце ў сваю краіну і там падавайцеся”

У 2021 годзе Сяргей пераехаў з Беларусі ў Грузію — гэта была адзіная краіна, куды можна было хутка эміграваць не чакаючы візы. Але заставацца там мужчына не планаваў — ён думаў пра тое, каб трапіць у Еўропу. Але ўсё ж амаль год яму давялося там прабыць.

— Я працую ў IT, прыкладна праз тры месяцы пасля пераезду адкрыў ІП, каб легальна працаваць са сваёй фірмай і зарабляць грошы. Маёй асноўнай мэтай было атрымаць польскую візу і пераехаць у Польшчу. Але рэч у тым, што калі ты беларус у Грузіі, то зрабіць гэта амаль немагчыма, яны проста казалі: “Едзьце ў сваю краіну і там падавайцеся”. Фармальна зарэгістравацца было можна, я нават чакаў месяцы тры, але ў выніку вырашыў ісці іншым шляхам.

“Важна, колькі ты зарабіў”

Іншы шлях — гэта грузінскі ВНЖ. Аказваецца, што калі чалавек яго мае, то складанасцяў з атрыманнем польскай візы потым не будзе. Вось такая шматхадовачка, Сяргей менавіта так і зрабіў.

— Я ведаў, што падацца на грузінскі ВНЖ — таксама няпростая рэч. Некаторым маім знаёмым давалі, некаторым — не. Прычым адмовы былі з розных прычын, часцей за ўсё гэта было нешта ў стылі “ў інтарэсах дзяржавы”, то-бок ніякай канкрэтыкі — 50 на 50. Але мне даволі выпадкова параілі звярнуцца ў агенцтва, якое займаецца справамі легалізацыі, у тым ліку ВНЖ.

Сяргей кажа, што ў 2022 паслугамі гэтай фірмы карысталася шмат людзей — усё было пастаўлена на паток. Камунікацыя праходзіла ў звычайным тэлеграм-боце.

— Трэба было пісаць у гэты бот, потым там жа выбіраеш дамову, аплачваеш яе, дасылаеш астатнія звесткі — розныя сканы, фатаздымкі і іншыя дакументы. Першы раз я ўбачыў жывога чалавека, калі прыйшоў на саму падачу дакументаў у Дом юстыцыі — гэта адбылося прыкладна праз два-тры дні.

Сяргей займаўся афармленнем працоўнага ВНЖ на падставе свайго ІП, і было некалькі абавязковых умоваў.

— Па-першае, гэта час, цягам якога ты ажыццяўляеш дзейнасць як ІП, але я дакладна не памятаю колькі. А па-другое, каб твой валавы даход на момант падачы быў не меншы за 50 тысяч лары (каля 18 500 долараў), то-бок ты можаш падавацца толькі тады, калі змог зарабіць гэтыя грошы — у мяне гэтая сума была з запасам. Нават няважна, колькі ты заплаціў падаткаў, для іх важна менавіта тое, колькі ты зарабіў.

ВНЖ за два месяцы

Мужчына пачаў працэс афармлення ВНЖ ў кастрычніку. І ў пачатку зімы пластыкавая карта ўжо была ў яго кішэні. Яе выдалі на год.

— Там яшчэ была нейкая чарга, я нават чакаў месяцы два, каб яны заняліся маім кейсам. Вядома, хуткасць таксама залежыць ад цябе самога, але фактычна ўсе свае дакументы я сабраў літаральна за адзін-два дні. Трэба дадаць, што за хуткасць мне давялося крыху даплаціць.

Агулам Сяргей выдаткаваў каля 2 тысяч лары (прыкладна 800 долараў). Каля тысячы ён аддаў агенцтву, астатняе — гэта выплаты ў тым ліку за паскарэнне разгляду справы, дзяржпошліны і іншае.

Сяргей пацвярджае, што далёка не кожны можа атрымаць грузінскі ВНЖ. Напрыклад, у яго ёсць знаёмыя, якія падаваліся на падставе працоўнай дамовы, але ім чамусьці адмаўлялі, хоць усе ўмовы былі выкананыя.

Атрымаў ВНЖ, падаўся на візу і з’ехаў

Сяргей прызнаецца, што з ВНЖ стала спакайней, бо без яго ў Грузіі здараліся непрыемныя выпадкі.

— Аднойчы мне трэба было з’ехаць з Грузіі ў Турцыю, каб абнуліцца. А калі я вяртаўся, то былі вялікія складанасці — мяне трымалі амаль паўгадзіны і не хацелі пускаць. Давялося даказваць, што ў мяне ёсць ІП, што ўсё легальна. Пыталі: “А чаму вы так доўга знаходзіцеся ў Грузіі? Гэта не падобна да турызму”. У выніку мяне пусцілі, але пасля гэтага я вырашыў больш не рызыкаваць і не выязджаць з краіны, пакуль не атрымаю ВНЖ. А потым атрымаў візу і з'ехаў у Польшчу, дзе цяпер таксама маю мясцовы ВНЖ.