Закахаўся ў штангу. Хто такі Эдуард Зязюлін, які перамог Андрэя Арамнава

Тыдзень таму знакаміты (і не менш скандальны) беларускі штангіст Андрэй Арамнаў вярнуўся ў вялікі спорт. Пераможца Алімпіяды ў Пекіне выйшаў на памост у Наваполацку, на турніры па цяжкай атлетыцы памяці Сяргея Лагуна, прызёра чэмпіянатаў свету, які загінуў у аўтакатастрофе ў 2011 годзе. Але Арамнаў... заняў толькі другое месца! Яго перамог 19-гадовы Эдуард Зязюлін, які па суме двух практыкаванняў падняў на 15 кг больш за алімпійскага чэмпіёна.

Эдуард нарадзіўся ў Магілёве. У цяжкую атлетыку прыйшоў вельмі позна — у 14 гадоў, да таго спрабаваў сябе ў плаванні (кандыдат у майстры спорту) і ў бадмінтоне (кандыдат у майстры спорту). З яго перамогай у Наваполацку здарыўся кур'ёз: спачатку пра Зязюліна забыліся, прыпісаўшы перамогу ў турніры Арамнаву, але справядлівасць перамагла, а штангіст зусім не засмуціўся, пра што і распавёў у інтэрв'ю Еўрарадыё.

Эдуард Зязюлін: Мне ні кроплі не крыўдна. Я наогул не надаваў спаборніцтвам у Наваполацку ўжо такога вялікага значэння, так што, са спакойнай душой назіраў за тым, што пісалі пра турнір. Нічога страшнага, памылкі бываюць ва ўсіх.

Арамнаў спрабаваў псіхалагічна здушыць, але нічога ў яго не атрымалася

Еўрарадыё: Калі мы рыхтаваліся да інтэрв'ю, сутыкнуліся з тым, што ўся беларуская цяжкая атлетыка знаходзіцца як бы ў цені Андрэя Арамнава. Вось думалі, як вас прадставіць. І выйшла, што самае кідкае — хлопец, які перамог Арамнава... Ці не зайздросціце яму?

Эдуард Зязюлін: Зайздрасці няма. Калі я пачынаў кар'еру, Арамнаў быў маім кумірам. У 20 гадоў выйграць Алімпіяду з трыма рэкордамі... Гэта легенда, унікум. Вельмі моцна паважаю яго як атлета. Увесь беларускі спорт рады яго вяртанню, на яго ўскладаюць вялікія надзеі. Але нашы ўзаемаадносіны ахарактарызаваў бы як нейтральныя. Не скажу, што мы добрыя сябры. Хутчэй, таварышы па цэху.

Еўрарадыё: Ці задаволеныя, што абышлі Алімпійскага чэмпіёна?

Эдуард Зязюлін: Я ведаў, у якой ён форме... Не ў аптымальнай. Я цяпер таксама не на піку, але меркаваў, што змагу ў яго выйграць. Так і атрымалася. Ніякіх сюрпрызаў. Усё прайшло так, як я задумваў.

Еўрарадыё: Вы спрабавалі замахнуцца і на больш высокі вынік, але падыходы на 190 кг у рыўку і 221 кг у штуршку апынуліся няўдалымі...

Эдуард Зязюлін: Да гэтага часу не магу зразумець, што адбылося. Вядома, хваляваўся. Выступаць сярод наймацнейшых цяжкаатлетаў краіны, асабліва такіх, як Вадзім Стральцоў і Андрэй Арамнаў, заўсёды цяжка. Тым больш, што ён спрабаваў мяне псіхалагічна здушыць.

Еўрарадыё: Якім чынам?

Эдуард Зязюлін: Гэта ўсё было як бы жартам. Андрэй маральна рыхтаваў мяне да паражэння, але ў яго не атрымалася (усміхаецца). Я ўпэўнены ў сабе спартсмен. Ведаў, што гатовы, і ведаў, што можа зрабіць Андрэй, хоць ён адкрыта не агучваў, якія кілаграмы збіраецца падняць. Але цуд у нашым выглядзе спорту малаверагодны.

Некаторыя дзяўчыны пабойваюцца такіх габарытаў

Еўрарадыё: Андрэй Арамнаў стаў папулярным блогерам. А як вы ставіцеся да сацсетак?

Эдуард Зязюлін: Андрэй — вельмі папулярная асоба ў спорце. Чаму б і не сачыць за яго жыццём? Тым больш, калі гэта можа прыносіць дадатковы заробак. Што тычыцца мяне, то вяду Instagram і трохі сяджу ў "Вконтакте". Усё.

Еўрарадыё: Калі па вуліцы ідзяце, абарочваюцца людзі? Фатаграфуюцца з вамі?

Эдуард Зязюлін: Такога, каб нехта прасіў сфатаграфавацца, яшчэ не было. Але ўвагу адчуваю. Можа быць, нават залішнюю.

Еўрарадыё: І з боку дзяўчат?

Эдуард Зязюлін: І з боку дзяўчат.

Еўрарадыё: А ці не баяцца яны такіх габарытаў [вага Эдуарда — 132 кг. — Еўрарадыё]?

Эдуард Зязюлін: Ёсць і такія, якія пабойваюцца...

Еўрарадыё: Вам 19 гадоў, а Арамнаву, калі ён выйграў Алімпіяду, было 20. Ці гатовыя паўтарыць яго поспех на Алімпіядзе ў Токіо праз два гады?

Эдуард Зязюлін: Пакуль не, я больш сціплы буду. Але ёсць яшчэ два гады, каб дадаць.

Еўрарадыё: У Наваполацку вы ў суме паднялі на 15 кг больш, чым Арамнаў. У цяжкай атлетыцы гэта сур'ёзны адрыў?

Эдуард Зязюлін: Яшчэ які. Бывала, што пры роўным выніку лёс медалёў вырашала мінімальная розніца ў вазе саміх спартсменаў. Праўда, цяпер такога ўжо няма, вышэй будзе той, хто раней замовіў вагу.

Еўрарадыё: А Арамнаў на спаборніцтвах у Наваполацку падняў на 56 кг менш, чым яго Алімпійскі вынік. Гэта, атрымліваецца, наогул прорва?

Эдуард Зязюлін: Атрымліваецца, так.

Цяжкая атлетыка распаліла ўва мне агонь

Еўрарадыё: Ваш трэнер Алег Лобан кажа, што вы закахаліся ў штангу. Гэта як?

Эдуард Зязюлін: Наконт "закахаўся" — гэта не патлумачыш. Можна параўнаць з каханнем паміж людзьмі: гэтак жа ў вас не атрымаецца растлумачыць, за што вы пакахалі іншага чалавека. Я шмат займаўся іншымі відамі спорту, але цяжкая атлетыка распаліла ўва мне агонь.

Еўрарадыё: А вы інтраверт? Тут жа было не так, як у камандных відах спорту... На памост выходзіш адзін. Ты і штанга. Штанга і ты.

Эдуард Зязюлін: Ды не, шмат у мяне ёсць сяброў, і з калегамі кантактуем. У спартоўцаў заўсёды ёсць, пра што пагаварыць.

Еўрарадыё: А што адчуваеце, калі паднімаеце штангу? Ёсць задавальненне нейкае, ці гэта ўжо руціна?

Эдуард Зязюлін: Вядома, ёсць задавальненне. Калі вага над галавой, нават калі гэта рэкорд, максімальны, калі ён над галавой, ты яго абсалютна не адчуваеш. Проста паднятыя рукі ўверх. Гэтая эйфарыя — неацэнная. У гэтым плане наш спорт як наркотык.

Еўрарадыё: Ніколі не лічылі, колькі паднімаеце за трэніроўку?

Эдуард Зязюлін: Вядома, лічыў, вёў дзённік. Усё па-рознаму, залежыць ад таго, да чаго рыхтавацца. Звычайна дзясяткамі тон вылічаецца танаж.

Гляджу фільмы, слухаю музыку. Люблю проста паляжаць

Еўрарадыё: Чым цяжкаатлеты займаюцца ў вольны час?

Эдуард Зязюлін: У нашым выглядзе спорту, калі ты хочаш дамагчыся вялікіх вышынь, павінен цалкам прысвяціць сябе трэніроўкам. Калі я пачаў займацца цяжкай атлетыкай, жыццё змянілася кардынальна. Адмовіцца ад усіх шкодных звычак — не п'ю і не палю. Па клубах не хаджу, гулянак ў выхадныя дні не пачынаю. Ды і куды пойдзеш, калі ў 22.30 закрываюць?! Толькі рэжым і яшчэ раз рэжым.

Еўрарадыё: А расслабляецеся як?

Эдуард Зязюлін: Гляджу фільмы, слухаю музыку. Люблю проста паляжаць — так можна аднавіцца пасля трэніроўкі. А калі гэта не перыяд перад спаборніцтвамі, то еду дадому ў Магілёў, сустракаюся з сябрамі, гуляю па горадзе.

Еўрарадыё: Якія перавагі ў кіно і музыцы?

Эдуард Зязюлін: З фільмаў вельмі люблю камедыі. З апошніх спадабаўся "Чаму ён?". Вельмі смешны фільм, з чорным гумарам. Усё, як я люблю (смяецца). Таксама стараюся не выпускаць свежыя стужкі, якія "прабамбяць". Што тычыцца музыкі, то цалкам сябе магу назваць меламанам. Слухаю абсалютна розныя стылі, сачу за чартамі і хітамі на радыё.

Еўрарадыё: Кажуць, вы цяпер праходзіце ЦТ.

Эдуард Зязюлін: Так, у панядзелак здаваў матэматыку. Хачу паступіць у БНТУ на спецыяльнасць "Інжынер-тэхнолаг спартыўнага абсталявання".

Еўрарадыё: А гэтая прафесія ў Беларусі запатрабаваная? Не тое, каб у нас кожны другі завісаў у трэнажорнай зале.

Эдуард Зязюлін: Ну, значыць, трэба зрабіць яе больш запатрабаванай.

Хочацца трымаць сябе ў форме, не саромеючыся ўласнага цела

Еўрарадыё: У вашай вагавай катэгорыі цяпер сур'ёзная канкурэнцыя: ёсць Ілля Лебедзеў, Аляксей Мжачык. Ён ужо паспеў выступіць на Алімпійскіх гульнях...

Эдуард Зязюлін: Сапраўды, да старту Кубка краіны фаварытам у катэгорыі 105 кг быў Лёша Мжачык. Ён узмоцнена рыхтаваўся, і я ведаў, што счэпімся з ім на спаборніцтвах. Але тады я апынуўся мацнейшым. Нашы ўзаемаадносіны таксама нейтральныя. А вось з Іллёй Лебедзевым кантактуем вельмі шчыльна.

Еўрарадыё: У бліжэйшы час Міжнародная федэрацыя цяжкай атлетыкі плануе змяніць вагавыя катэгорыі. Ці не баіцеся гэтых зменаў?

Эдуард Зязюлін: Дык мне баяцца няма чаго. Пакуль дакладна не вядома, якая катэгорыя стане найвышэйшай. Ведаю, што разглядаюць цэлых восем варыянтаў. Гадаць цяпер бессэнсоўна. Але мне без розніцы. Вядома, было б выдатна, калі б увялі катэгорыі да 125 кг або да 130 кг. Там бы сябе адчуваў выдатна. Усё ж я нашмат меншы за сваіх цяперашніх канкурэнтаў на міжнародных нарах.

Еўрарадыё: маецца на ўвазе Алімпійскі чэмпіён Лаша Талахадзэ з Грузіі, вага якога 166 кг?

Эдуард Зязюлін: Менавіта. Мне цяжка навязваць барацьбу сапернікам, якія важаць па 170 кг. Выглядаю на іх фоне не вельмі пераканаўча.

Еўрарадыё: Хацелася б дадаць у вазе?

Эдуард Зязюлін: З аднаго боку, так. Але з іншага — не хочацца набіраць лішнія кілаграмы. Можа, гатовы важыць 135 кг ці ўжо перад стартамі 140 кг, але не больш за тое. Хочацца трымаць сябе ў форме, не саромеючыся ўласнага цела.

Еўрарадыё: Каго ў Беларусі лічыце самым сур'ёзным канкурэнтам? Напэўна, гэта не Арамнаў?

Эдуард Зязюлін: Калі нясціпла паводзіцца, то ў Беларусі я ў сваёй вагавой катэгорыі сапернікаў не бачу.

Еўрарадыё: А ў свеце?

Эдуард Зязюлін: А ў свеце, вядома, ёсць знакамітыя спартсмены. Той жа Лаша Талахадзэ. Але ёсць і яшчэ адзін сапернік. Гэта я сам.