Brazzaville: Я быў у Туркменістане! У параўнанні з ім, Беларусь — гэта...

Разам з прэзідэнтамі СНД у Мінск прыляцеў і Дэвід Браўн. Праўда, з-за таго, Што Дэвід — не прэзідэнт, самалёт, на якім ён ляцеў, пасадзілі ў Гомелі замест Мінска.

Еўрарадыё сустрэлася з Дэвідам пасля яго сольнага выступлення і запытала, як музыка ставіцца да таго, што з Беларуссю ў яго заўсёды нейкія неспадзяванкі.

Дэвід Браўн: Ведаеце, на шчасце, гэтыя праблемы разбаўляюцца пазітыўнымі момантамі. Напрыклад, у Беларускай амбасадзе ў Маскве не суперлёгка атрымаць візу, але жанчына, якая там заўсёды працуе і вітае цябе, яна такая клёвая, з такіх, ведаеце, вельмі стронг, але ў той жа час вельмі добрых жанчын, і яна кажа з такім вясёлым беларускім акцэнтам “таварыш”, “гасцініца”, і яна такая добрая заўсёды, нават калі кажа “Я выбачаюся, але вам трэба прыйсці да нас заўтра”, у той час, калі мы ўжо прачакалі 3 гадзіны.

Еўрарадыё: Але ці адзіныя гэта месцы, былы СССР, на зямлі, дзе вы сустракаецеся з такімі праблемамі?

Дэвід Браўн: О, Божа, не, вядома. Я быў у Туркменістане! У параўнанні з ім, Беларусь — гэта Італія! Гэта пакуль самае жудаснае месца, куды можна трапіць. Але там часамі сустракаюцца і крутыя рэчы, напрыклад, хлопцы. Маладыя хлопцы маюць унікальны стыль адзення, які я не сустракаў больш нідзе ў свеце”.

Што гэта за стыль? Як Дэвід апісаў бы беларускіх хлопцаў? Як яму жывецца ў крызіснай Іспаніі, чаму ён піша новы альбом пра 70-я ў Каліфорніі, і што звязвае яго з беларускай вакалісткай гурта Clover Club Вольгай Цяшкевіч? Неўзабаве ў вялікім інтэрв’ю Дэвідам Браўнам з Brazzaville. Пільнуйце на сайце euroradio.fm.