Калі данаты — злачынства. Гісторыя беларуса і яго ўзаемаадносін з КДБ

22/11/2023 - 10:40

Беларусаў вылічваюць па данатах праз Facebook

Беларусаў вылічваюць па данатах праз Facebook / lrt.lt

Бурныя падзеі 2020 года дагэтуль маюць свае наступствы. Людзей саджаюць у турмы, выпісваюць гіганцкія штрафы, звальняюць з працы, тысячы людзей эмігравалі, рэпрэсіям не відаць канца. У метадах барацьбы з "нязгоднымі" рэжым Лукашэнкі ўсё часцей звяртаецца да новых выдасканаленых спосабаў. Адзін з іх — спагнанне велізарных сум з тых, хто калі-небудзь падтрымліваў грашыма беларускія грамадскія фонды.

Такая гісторыя адбылася і з Міхаілам, які працаваў на адным з дзяржаўных прадпрыемстваў. Мужчыну выклікалі на допыт у КДБ, праверылі тэлефон і прымусілі кампенсаваць суму даната на рахунак адной з дзяржаўных сацыяльных устаноў.

Еўрарадыё высветліла, як праходзіла гутарка з сілавіком і як пасля гэтага склаўся далейшы лёс Міхаіла.

“Спрабаваў дапамагчы людзям”

У 2020 годзе, яшчэ да выбараў 9 жніўня, мужчына пачаў актыўна ўдзельнічаць практычна ва ўсіх акцыях пратэсту, якія ладзіліся ў яго горадзе. Ён не мог заставацца ўбаку і абыякава глядзець на відавочны крымінал з боку рэжыму. Разгоны акцый, збіццё і нават забойствы мірных пратэстоўцаў не пакінулі яго абыякавым.

— Я спрабаваў хоць неяк дапамагчы людзям, не хацеў заставацца абыякавым, таму пару разоў пералічыў невялікія сродкі праз Facebook на дапамогу тым, хто пацярпеў ад беззаконня карнікаў, — кажа мужчына.

Пасля завяршэння актыўнай фазы пратэстаў у 2020 годзе кіраўнік прадпрыемства выклікаў Міхаіла на размову праз яго пазіцыю. Паводле яго слоў, пагроз не было, проста пагаварылі пра тое, як усім важна захаваць сваё працоўнае месца.

Падчас дагляду тэлефона з Facebook былі ўзятыя звесткі пра плацяжы. Былі складзеныя яўка з павіннай, абавязацельства аб неразгалошванні і пратакол агляду тэлефона. Акрамя гэтага, у якасці кампенсацыі мужчыну давялося заплаціць 500$ у эквіваленце адной з дзяржаўных дабрачынных устаноў, што было ў разы больш за сумы яго данатаў.

Пры гэтым размаўлялі з ім ветліва, без ціску. У яго склалася ўражанне, быццам кадэбіст усё выдатна разумее, але тым не менш вымушаны рабіць тое, што робіць.

— У гэты ж дзень мяне прымусілі напісаць заяву аб звальненні. Супраціўляцца не мела сэнсу. Стала цалкам відавочна: у Беларусі для мяне і маіх блізкіх стала вельмі небяспечна.

“Цяпер мы быццам у добрым кіно”

Пра пераезд у больш бяспечнае для сябе асяроддзе мужчына задумваўся і да выпадку ў КДБ, але пасля канчаткова прыняў рашэнне пакінуць Беларусь. Краіна пераезду была не прынцыповая — галоўнае з'ехаць.

— Падрыхтоўка заняла 3 месяцы. Сабралі ўсе дакументы і паляцелі. Пра тое, што з'язджаем з краіны, амаль нікому не расказвалі, каб не выклікаць дадатковых падазрэнняў з боку "органаў".

Цяпер Міхаіл знаходзіцца ў бяспечнай краіне, знайшоў працу па спецыяльнасці, дзеці пайшлі ў школу. Кажа, перыядычна ўзнікае туга па Беларусі, але планаў вяртацца ў яго няма.

— Прывыкаем па-рознаму: дзеці лёгка, я, пасля ўсяго негатыву, з радасцю, жонцы эміграцыя даецца крыху складаней. Жыццё адрозніваецца кардынальна, але цяпер мы быццам у добрым кіно, — кажа Міхаіл.