Пілот прааналізаваў працу экіпажа самалёта Belavia, у якога спусціла шыну

Перад пасадкай у Мінску борт прайшоў над паласой на вышыні 275 метраў, зрабіў некалькі колаў у зоне чакання, пасля чаго змог прызямліцца. Ніхто не пацярпеў.

А цяпер тлумачым

— Разбяром, што адбылося. Па-першае, пры перадпалётным аглядзе заўваг па стане пнеўматыкаў (так у авіяцыі называюць шыны колаў) не было.

Па-другое, у тэлеграм-каналах ніхто не напісаў, што экіпаж чуў гук пры разбегу. Гэта нармальна — імаверна, у працэсе рулення пнеўматык ціхенька спусціў, а пры ўзлёце цалкам разбурыўся. А яго кавалкі засталіся на ўзлётна-пасадачнай паласе.

Па-трэцяе, турэцкі дыспетчар наўздагон экіпажу паведаміў толькі пра меркаванае разбурэнне пнеўматыка.

А потым, дзейнічаючы строга паводле ўказанняў аварыйнай карты, самалёт знізіўся да вышыні 900ft з выпушчанымі шасі, і дыспетчар, назіраючы яго візуальна, пацвердзіў, што пнеўматык разбураны.

Пасля пасадкі самалёт спыніўся, і тэхслужба зрабіла захады для эвакуацыі борта з узлётна-пасадачнай паласы. Наш суразмоўца кажа, што ў яго час у такіх выпадках пад стойку з пашкоджаным колам падводзілі спецпад'ёмнік на вазку, а потым самалёт павольна адбуксоўвалі.

— Як правіла, пасажыраў у такой сітуацыі высаджваюць на УПП і аўтобусам вязуць у тэрмінал.