Ігара Бабкова запрасілі ў Нямеччыну пісаць кнігу на беразе возера
Сёння вядомы беларускі пісьменнік у Варшаве прэзентуе пераклад свайго рамана на польскую мову. У Польшчу ён прыехаў з Берліна, дзе піша новую кнігу. Перад прэзентацыяй Ігар Бабкоў паразмаўляў з “Еўрарадыё”. У сераду а палове на 19-ю (па варшаўскім часе) ў кнігакавярні “Тарабук” ў Варшаве будзе прэзентаванае польскае выданне рамана Ігара Бабкова “Адам Клакоцкі і ягоныя цені”. Кніга выйшла ў прыватным выдавецтве „Oficyna”, якое выдае амбітную літаратуру і дзе рэй вядуць Малгажата Станевіч і Міхал Стэфаньскі, добрыя сябры Беларусі.
Пераклад зрабіла Малгажата Бухалік, вядомая перакладчыца зь беларускай і расейскай, вядомая як Nutria.
Ігар Бабкоў заявіў “Еўрарадыё”, што адмыслова прыехаў на прэзентацыю з Берліну.
Бабкоў: - Я сяджу ў пакойчыку на віле Літаратурнага калоквіюму і пішу кнігу. Гэта арганізацыя, якая на 1-2 месяцы запрашае пісьменнікаў з усяго свету і дае ім магчымасць пісаць на беразе возера.
“Еўрарадыё”: - Пра што будзе Ваш другі раман?
Бабкоў: - Адказаць на пытанне “пра што Ваш раман” немагчыма, але я паспрабую. Гэтая кніжка будзе пра перажытае намі за апошнія 20 год.
Еўрарадыё: - Якое месца ў Вашым жыцці займае “Адам Клакоцкі”? І ці задаволены Вы тым. як яго выдалі ў Польшчы?
Бабкоў: - Кніжка вельмі прыемная. А пра працу Малгажаты Бухалік я не магу ў поўнай меры меркаваць, бо мова няродная. Але ўсе вакол кажуць, што Малгажата знайшла нейкі ключ да майго раману, нейкі стыль, алгарытм, так што я задаволены. Клакоцкі - гэта гісторыя духу, гісторыя таго, што з намі адбывалася. З аднаго боку, Клакоцкі для мяне - літаратурны эксперымент, з іншай - спроба склеіць аскепкі 90-х.
“Еўрарадыё” дазналася, што на прэзентацыі, апрача людзей, будуць сабакі і прусакі мелавога перыяду. Перакладчыца Малгося Бухалік, зладзіць пэрформанс пад назваю “Разняволеныя Трыёпсы з Трыясу або Цені Клакоцкага”. Яна прадставіць (і падорыць ахвотным) наборы для вырошчвання дагістарычнай жамяры - трыёпсаў (або шчытняў).
Малгося Бухалік: - Гэтая жамяра жыве на зямлі больш за 200 мільёнаў гадоў, пераважна ў брудных лужынах. Калі лужыны высыхаюць, трыёпсы гінуць, але пакідаюць у пяску яйкі, абароненыя панцырам. Яйкі могуць гадамі чакаць дажджу. Дзякуючы хітрай будове трыёпс не бачыць, што есць. Яго можна карміць абы-чым: камарамі, бульбаю, ялавічынай, яблыкамі, моркваю, сухім хлебам або фуа гра. Калі трыёпс вырастае з панцыра, ён яго скідае і штукуе сабе большы. Ліняючы, трыёпс злуе на цэлы свет. Паколькі трыёпс жыве досыць каротка - ад 20 да 90 дзён - а ліняе кожныя некалькі дзён, ён ўвесь час раз'юшаны. Галодны трыёпс - а жывы трыёпс заўжды галодны - забівае і жарэ іншых трыёпсаў. Але магчыма, што трыёпс можа перажыць глыбокі катарсіс, унутрана адмяніцца і ў гармоніі з суседзямі па слоіку спыніцца на паяданні морквы, бульбы ці нават чаркі і скваркі. Таму ў слоік для гадавання трыёпсаў я ўклейваю кнігу Бабкова з надзеяй, што хоць адзін трыёпс прасвятлее духам.
Сам жа Бабкоў заявіў, што гэтае жамяры ён баіцца, нягледзячы на тое, што некалі напісаў верш пра “жужалку, якая паўзе па шчацэ”.
Пры першым паказе пэрформанса Нутрыі гледачы з Беларусі сказалі, што па сваіх якасцях трыёпсы нагадваюць беларусаў. І беларусы і трыёпсы - жывучыя. Прыкладна пра гэта пісаў і Багдановіч:
“...Над хвалямі сінеючага Ніла
Ўжо колькі тысяч год стаіць магіла.
У гаршку насення жменю там знайшлі.
Хоць зернеткі засохшыя былі,
Ды ўсё ж такі жыццёвая іх сіла
Паднялася і буйна ўскаласіла
Парой вясенняй збожжа на раллі.
Вось сімвал твой, забыты краю родны...”.
Пераклад зрабіла Малгажата Бухалік, вядомая перакладчыца зь беларускай і расейскай, вядомая як Nutria.
Ігар Бабкоў заявіў “Еўрарадыё”, што адмыслова прыехаў на прэзентацыю з Берліну.
Бабкоў: - Я сяджу ў пакойчыку на віле Літаратурнага калоквіюму і пішу кнігу. Гэта арганізацыя, якая на 1-2 месяцы запрашае пісьменнікаў з усяго свету і дае ім магчымасць пісаць на беразе возера.
“Еўрарадыё”: - Пра што будзе Ваш другі раман?
Бабкоў: - Адказаць на пытанне “пра што Ваш раман” немагчыма, але я паспрабую. Гэтая кніжка будзе пра перажытае намі за апошнія 20 год.
Еўрарадыё: - Якое месца ў Вашым жыцці займае “Адам Клакоцкі”? І ці задаволены Вы тым. як яго выдалі ў Польшчы?
Бабкоў: - Кніжка вельмі прыемная. А пра працу Малгажаты Бухалік я не магу ў поўнай меры меркаваць, бо мова няродная. Але ўсе вакол кажуць, што Малгажата знайшла нейкі ключ да майго раману, нейкі стыль, алгарытм, так што я задаволены. Клакоцкі - гэта гісторыя духу, гісторыя таго, што з намі адбывалася. З аднаго боку, Клакоцкі для мяне - літаратурны эксперымент, з іншай - спроба склеіць аскепкі 90-х.
“Еўрарадыё” дазналася, што на прэзентацыі, апрача людзей, будуць сабакі і прусакі мелавога перыяду. Перакладчыца Малгося Бухалік, зладзіць пэрформанс пад назваю “Разняволеныя Трыёпсы з Трыясу або Цені Клакоцкага”. Яна прадставіць (і падорыць ахвотным) наборы для вырошчвання дагістарычнай жамяры - трыёпсаў (або шчытняў).
Малгося Бухалік: - Гэтая жамяра жыве на зямлі больш за 200 мільёнаў гадоў, пераважна ў брудных лужынах. Калі лужыны высыхаюць, трыёпсы гінуць, але пакідаюць у пяску яйкі, абароненыя панцырам. Яйкі могуць гадамі чакаць дажджу. Дзякуючы хітрай будове трыёпс не бачыць, што есць. Яго можна карміць абы-чым: камарамі, бульбаю, ялавічынай, яблыкамі, моркваю, сухім хлебам або фуа гра. Калі трыёпс вырастае з панцыра, ён яго скідае і штукуе сабе большы. Ліняючы, трыёпс злуе на цэлы свет. Паколькі трыёпс жыве досыць каротка - ад 20 да 90 дзён - а ліняе кожныя некалькі дзён, ён ўвесь час раз'юшаны. Галодны трыёпс - а жывы трыёпс заўжды галодны - забівае і жарэ іншых трыёпсаў. Але магчыма, што трыёпс можа перажыць глыбокі катарсіс, унутрана адмяніцца і ў гармоніі з суседзямі па слоіку спыніцца на паяданні морквы, бульбы ці нават чаркі і скваркі. Таму ў слоік для гадавання трыёпсаў я ўклейваю кнігу Бабкова з надзеяй, што хоць адзін трыёпс прасвятлее духам.
Сам жа Бабкоў заявіў, што гэтае жамяры ён баіцца, нягледзячы на тое, што некалі напісаў верш пра “жужалку, якая паўзе па шчацэ”.
Пры першым паказе пэрформанса Нутрыі гледачы з Беларусі сказалі, што па сваіх якасцях трыёпсы нагадваюць беларусаў. І беларусы і трыёпсы - жывучыя. Прыкладна пра гэта пісаў і Багдановіч:
“...Над хвалямі сінеючага Ніла
Ўжо колькі тысяч год стаіць магіла.
У гаршку насення жменю там знайшлі.
Хоць зернеткі засохшыя былі,
Ды ўсё ж такі жыццёвая іх сіла
Паднялася і буйна ўскаласіла
Парой вясенняй збожжа на раллі.
Вось сімвал твой, забыты краю родны...”.
