"Na żywo" — кіно пра журналістак Андрэеву і Чульцову: стрым з рэжысёркай

У 2018-м годзе фільм "Дачка" Мары Тамковіч стаў лепшым на Нацыянальным конкурсе кінафестываля "Лістапад". Днямі яе новы кароткаметражны фільм "У жывым эфіры" ("Na żywo"), заснаваны на гісторыі журналістак Кацярыны Андрэевай і Дарʼі Чульцовай, атрымаў спецыяльную ўзнагароду на 47-м фестывалі польскага мастацкага кіно ў Гдыні. 

Дзеянне фільма адбываецца ў Мінску. Мірная дэманстрацыя памяці забітага Рамана Бандарэнкі брутальна душыцца міліцыяй. Свет даведваецца пра гэта праз стрым, які вядуць дзве журналісткі з кватэры аднаго з прылеглых дамоў. У выніку журналістак высочвае паліцэйскі дрон і яны аказваюцца перад драматычным выбарам.

"Гэта не дакументальны фільм, — кажа Мара. — Падзеі былі сціснутыя і змененыя мной для драматургічных патрэб, а гераіні маюць змененыя імёны... Мне хацелася ператварыць гісторыю дзьвюх дзяўчат з чарговых навінаў пра рэпрэсіі ў Беларусі ў гісторыю пра жывых людзей, даць адчуць іх напружанне, страх і рашучасць... Я хацела, каб гледачы разам з гераінямі пражылі гэтыя ключавыя для іх жыцця пятнадцаць хвілін, адчулі, наколькі цяжкім было рашэнне, якое яны павінны былі прыняць — і ў той жа час, як яны не маглі прыняць іншае".

Чаму менавіта гэтая гісторыя пра беларускія рэпрэсіі зачапіла рэжысёрку? Асабістае ці грамадскае — што тут галоўнае? Ці значыць, што "Na żywo" — чарговая спроба нагадаць палякам і свету пра Беларусь? Чаму галоўныя ролі ў фільме маглі сыграць толькі беларускія акцёркі? Ці ўсё ж беларуская рэвалюцыя — жаночая? Пра гэта ды іншае ў 14:00 у жывым эфіры Еўрарадыё гутарым з Марай Тамковіч.