Віталь Варанко: Важна выступаць так, нібыта робіш гэта апошні раз

Віталь Варанко — малады беларускі спявак, выхаванец Уладзіміра Кубышкіна. Студэнт-баяніст 5-га курса Беларускай акадэміі музыкі. Пераможца шматлікіх конкурсаў класічнай музыкі і удзельнік папулярных тэлешоў. Любіць беларускую мову і збіраецца ў хуткім часе перайсці на яе ў паўсядзённым жыцці. Нядаўна перамог у конкурсе "Заспявай. by”.

Еўрарадыё: Віталь, ты стаў пераможцам конкурсу "Заспявай. by", твая песня "Вяртайся" на верш Віталя Рыжкова прыйшлася даспадобы топаваму ўкраінскаму саўндмэйкеру Уладу Яруну. І вось песня запісаная. Ты задаволены вынікам? Ці ўсё ж нешта б у ёй змяніў?

Віталь Варанко: Атрымалася песня, якую мы і планавалі зрабіць. Мы сустрэліся з Уладам на студыі ў Мінску, і ў нас пайшлі ідэі наконт гэтай песні. Натуральна, я быў уражаны талентам Улада — ён мае агромістую базу як музыка і як гукарэжысёр. Прыемна працаваць з прафесіяналамі! Адчуваецца, што гэта зроблена на еўпарейскім узроўні.

Еўрарадыё: Чым цябе, музыку ў нейкім сэнсе з тэлевізара, з перспектывамі ў рэчышчы папулярнай музыкі, прыцягнуў альтэрнатыўны конкурс "Заспявай. by”?

Віталь Варанко: Так склалася, што на конкурсы я трапляю неяк выпадкова (смяецца). У гэтым выпадку было тое самае. Я акурат прыехаў з польскага “Голасу”, дзе спяваў па-беларуску. І мне так гэта спадабалася! Дагэтуль я тут спрабаваў перакладаць свае песні на беларускую мову, і адна з іх — “Лета-камета” стала “Песняй года-2012” на АНТ. І вось пасля прыезду я ўбачыў аб’яву пра конкурс, праўда, да завяршэння прыняцця заявак заставаліся лічаныя дні. Я палез на litradio.by, перачытаў усе вершы. Мяне вельмі ўразіла багацце беларускай паэзіі і вялікая колькасць таленавітых паэтаў. Адзін з іх — Віталь Рыжкоў. Мне спадабаліся ўсе яго вершы. Але гэты, “Вяртайся”, больш пасаваў да песні. Душа лягла на гэты верш, і ўсё. Я перажыў палову дня, думаў, спрабаваў зразумець, ці тое я раблю, паслухаў, як чытае Віталь. Я спачатку думаў, што Віталь мяне не зразумее, што ён зусім з іншага боку бачыць свой верш. А я ўбачыў яго больш пазітыўна.

Еўрарадыё: Але вы паразумеліся? Яму спадабалася твая версія?

Віталь Варанко: Так, спадабалася. Прычым, ён мне дапамагаў з вымаўленнем. Мы пасябравалі з Віталём і ў будучыні плануем сумесна зрабіць яшчэ адну песню.

Еўрарадыё: Ты рыхтуеш дэбютны альбом...

Віталь Варанко: Так. Ён будзе трохмоўным: на польскай, беларускай і рускай мовах. Я вельмі люблю беларускую мову. Цяпер размаўляю па-руску, але трэніруюся са сваякамі і знаёмымі размаўляць на роднай мове. Чытаю беларускамоўныя кнігі. Як толькі я дасягну пэўнага ўзроўню валодання мовай і калі змагу свабодна размаўляць, то перайду на беларускую мову.

Еўрарадыё: Тыя, хто не глядзіць тэлевізар, даведаліся пра цябе праз "ютуб" — твой выступ на тэлешоў “Voice of Poland” сабраў вялікую колькасць праглядаў. Як цябе туды занесла?

Віталь Варанко: Як заўсёды выпадкова. Я паехаў у Варшаву рэкламаваць новы інструмент Маладзечанскай музычнай фабрыкі Zonta — даваў майстар-клас на баяне. Я заўсёды з ім выступаю, гэта адзіны ў сваім родзе інструмент на ўсёй постсавецкай прасторы. Гэты баян можа гучаць як цэлы аркестр. Журы падалося, што я не змагу спець нешта такое ў фармаце шоў. Ім падалося, што я такі “народны”. Але я ім выканаў песню Адэль “Roll in the deep”, прычым, чыста пад баян. Ніхто не верыць, калі я выступаю (смяецца).

Еўрарадыё: Гэты баян ствараўся адмыслова для цябе? Ты яго замаўляў? Як ён да цябе трапіў?

Віталь Варанко: Гэта быў эксперымент з боку фабрыкі. А я з’яўляюся рэкламным тварам кампаніі, якая мне яго і падарыла. Так што я — першы выканаўца на гэтым інструменце (смяецца).

Еўарарадыё: Але вернемся да шоў.

Віталь Варанко: Насамрэч, было цяжка. Я паехаў абсалютна ў іншую краіну і не ведаў, што мяне чакае. Прайшоў кастынг. Пасля прыехаў на “сляпое праслухоўванне”. Магу адзначыць, што ў палякаў зусім іншы менталітэт. Але ў той жа час, мы падобныя да іх. Беларусь бліжэйшая да Еўропы, а беларусы такія ж інтэлігентныя еўрапейцы…На самім шоў усё зроблена звышпрафесійна, адрэпетавана на ўсе 150 адсоткаў, на маёй памяці не было ні разу аніводнай замінкі. Але мне падалося, што палякі нейкія сумныя.

Еўрарадыё: Чаму?

Віталь Варанко: Ну, не хапала ў гэтым шоў нейкай пазітыўнай ноткі. Таму я і выдзяляўся на фоне астатніх удзельнікаў, бо раздаваў усмешкі і граў на баяне.

Еўрарадыё: Але ты хваляваўся?

Віталь Варанко: Так. Знакаміты французскі акардэаніст Рышар Гальяна неяк сказаў: “Калі вы перасталі хвалявацца, завязвайце з музыкай”. Я лічу, што ўсё добра: хваляваўся, значыць усё ў парадку (смяецца).

Еўрарадыё: Ты вельмі пераймаўся, што не прайшоў далей у праекце?

Віталь Варанко: Я зусім не пераймаўся. Я толькі хацеў, каб яны паказалі на відэа тое, што было. Насамрэч, у гэтым шоў самае галоўнае — паказаць сябе, на што ты здольны, а не прайсці далей.

Еўрарадыё: Ты выклаўся на 100 адсоткаў?

Віталь Варанко: Я думаю, што так. У мяне ёсць пазіцыя, што трэба выступаць паўсюль. Не важна, колькі людзей прыйшло на твой выступ. Важна выступаць так, нібыта робіш гэта ў апошні раз. Я не буду шкадаваць сіл. Не ведаю, наколькі мяне хопіць (смяецца).

Еўрарадыё: Ты стварыў вобраз вясёлага хлопца з баянам. Ці пакідаеш ты гэты вобраз у жыцці?

Віталь Варанко: Самае цікавае, што ў мяне заўсёды добры настрой. Праўда, у жыцці я больш спакойны, чым на сцэне. Там я намагаюся максімальна выкладацца, а дома аднаўляюся.

Еўрарадыё: Ці не перашкаджае актыўная канцэртная і публічная дзейнасць тваёй вучобе ў Акадэміі музыкі?

Віталь Варанко: Натуральна, што былі праблемы, даводзілася часта прапускаць заняткі. Але калі я вучыўся ў музычнай вучэльні (Мінскі музычны каледж імя М. Глінкі, — заўв. Еўрарадыё), я фанацеў ад музыкі, займаўся па 12 гадзін на дзень і напрацаваў вялікую базу рэпертуару. Дзякуючы гэтаму, я здаў апошнюю сесію без запазычанасцяў і нават на стыпендыю (смяецца). Я працягваю вучыцца. Я цяпер на пятым курсе.

Еўрарадыё: А ты выступаеш на канцэртах класічнай музыкі?

Віталь Варанко: Так, я выступаў у філармоніі… (прыгадвае) Ой, даўнавата я выступаў у філармоніі. Год таму недзе. Я ў асноўным у акадэміі выступаю. У красавіку праводзіўся канцэрт класа майго выкладчыка Аляксандра Шувалава. Я лічу, што ён найлепшы беларускі джазавы баяніст, у якога ёсць чаму павучыцца. Я вельмі шчаслівы, што буду заканчваць акадэмію ў яго.

Еўрарадыё: Сярод кансерваторскай прафесуры і студэнтаў ёсць меркаванне наконт таго, што калі ты ўсё ж вучышся ў кансерваторыі, ты з’яўляешся музычнай элітай і займацца лёгкімі мастацтвамі кшталту папулярнай музыкі — не сур’ёзна. Ты сутыкаешся з падобным меркаваннем?

Віталь Варанко: Я пастаянна сутыкаюся з гэтым. Але ратуе тое, што я бяру баян і граю класіку не горш, чым рабіў гэта раней.

Еўрарадыё: Перад табой, як перад маладым музыкам, які прасоўвае папулярную музыку, стаіць задача, зрабіць беларускую так званую папсу больш якаснай, цікавай, адпавядаючай сусветным стандартам. Ты ведаеш шляхі выхаду з беларускага “эстраднага” крызісу?

Віталь Варанко: Мяне моцна натхняе ансамбль “Песняры”, які сапраўды здолеў пазнаёміць свет з беларускай музыкай, мовай і культурай. Яны рабілі ў свой час модную і фірмовую музыку. Я разумею, што капіяваць іх няма сэнсу, бо трэба прыдумляць нешта новае, нешта сваё. Цяпер мы робім музычны матэрыял, які ідзе ў нагу з моладдзю. Бо ўсё ж трэба ствараць песні, якія будуць слухаць не толькі людзі пасля 30-40, а менавіта моладзь. Я працую з прадзюсарам Уладзімірам Кубышкіным. У нас склалася каманда прафесіяналаў, дзе кожны займаецца сваёй справай. Напрыклад, мы супрацоўнічаем з маім калегам-баяністам, з якім мы перасякаліся на розных конкурсах і ўвесь час перамагалі адзін аднаго — то ён, то я. Ён вельмі моцны баяніст, але цяпер займаецца менавіта аранжыроўкамі, вывучае гэтае мастацтва ў Чэхіі. І я перакананы, што ў тым ліку і дзякуючы яму, мы можам стварыць цікавую музыку, якая будзе заўважная не толькі ў Беларусі і на постсавецкай прасторы, але таксама і ва ўсім свеце. Трэба рабіць сусветны прадукт і арыентавацца на сусветны рынак.

Еўрарадыё: Ты калі пішаш песні, на каго з сусветных зорак арыентуешся?

Віталь Варанко: Я ні на каго не арыентуюся, я проста пішу песні.

Еўрарадыё: Але ты ж пры гэтым у курсе сусветных трэндаў? Ведаеш, што цяпер выдае які-небудзь Джасцін Тымберлэйк, Кэці Пэры ці Джэй Зі?

Віталь Варанко: Насамрэч, калі я ствараю музыку, я абстрагуюся ад рэальнасці і спрабую зрабіць нешта такое, чаго яшчэ няма. Я імкнуся менавіта да гэтага. Я нават імкнуся менш слухаць папулярнай музыкі. Засяроджваюся на класіцы і музычных легендах. Калі нараджаецца песня, я намагаюся з’ехаць з горада ці нават з краіны і абдумваць яе на беразе якога-небудзь возера. А потым аддаю прафесіяналам на аранжыроўку.

Віталь і гурт Piersi. Варшава.

Еўрарадыё: Ты можаш уявіць, што аднойчы зайграеш рок і станеш рокерам?

Віталь Варанко: Рокерам? Мне абсалютна не істотна, у якім накірунку ствараць музыку. Самае галоўнае ў песні — гэта душа. Калі ёсць у рок-песні душа, буду граць рок. Калі ёсць душа ў папсовай песні, буду граць папсу. Буду спяваць проста пад баян які-небудзь фолк і радаваць слухача. Галоўнае, каб гэта ішло ад сэрца і не было ніякай камерцыі — я не люблю гэтага.

Еўрарадыё: Ну як жа без камерцыі? Калі ў выканаўцы ёсць прадзюсар, камерцыя непазбежная.

Віталь Варанко: Так, але няхай пра гэта думаюць мэнэджары і прадзюсары. Мая справа — ствараць музыку.

Еўрарадыё: Ты прайшоў кастынг у трэці сезон расійскага тэлешоў “Голас”.

Віталь Варанко: Так, я падаў заяўку – адпраўляў відэа менавіта з польскага “Голасу” і зусім не спадзяваўся, што мяне вылучаць. Але яны запрасілі. З 13 тысяч заявак яны выбралі ўсяго чалавек 300.

Еўрарадыё: Ці ёсць усё ж сэнс беларускаму спеваку станавіцца “голасам Расіі”?

Віталь Варанко: (смяецца) У любым выпадку, я патрыёт Беларусі, і я ніколі не адмоўлюся ад таго, што я нарадзіўся тут. І ўсё, што я раблю, гэта ўсё для Беларусі. Проста я хачу зрабіць так, каб пра Беларусь пачулі. Напрыклад, у Расіі “Голас” — самая рэйтынгавая перадача на “Астанкіна”. І я ў першую чаргу туды іду, каб паказаць сябе і паказаць, што ў нас у Беларусі ёсць класныя музыкі. Прычым, спадзяюся, што гэтым разам у мяне ўсё атрымаецца.

Віталь падчас кастынгу на расійскі "Голас"

Фота: lstr.by і з сацыяльных сетак