"Грошай на рамонт ужо няма". Як беларуска купляла кватэру ў Варшаве

Па словах Алены, пры крэдыце 2% у залежнасці ад даходу можна прэтэндаваць толькі на пэўную суму. У выпадку Алены банк мог ёй выдзеліць усяго 330 тысяч злотых (81 тысячу долараў. — Еўрарадыё), і не больш за 180 тысяч (44 тысячы долараў. — Еўрарадыё) яна абавязаная была ўнесці сама.

— Прыкладна 110 тысяч злотых у мяне былі адкладзеныя, астатнія грошы я спрабавала пазычыць у знаёмых і хутка зарабіць. Адзін з маіх сяброў пагадзіўся, але мне давялося шукаць чалавека, які змог бы гэтыя грошы перадаць у Польшчу. На свой страх і рызыку я папрасіла пра гэта практычна незнаёмага чалавека. Калі б ён мяне "кінуў", у мяне б не было грошай нават на ежу. Балазе ўсё скончылася добра.

І Алена пачала пошукі кватэры ў Варшаве.

— Я за дзень глядзела па 15-20 кватэр, літаральна не ела і не спала. Была занятая толькі гэтым. Большасць варшаўскіх кватэр прадаецца праз агенцтвы, якія заломліваюць цэны практычна ўдвая. На шчасце, я знайшла кватэру, якую прадаваў сам гаспадар. Яна каштавала 510 тысяч злотых (125 тысяч долараў. — Еўрарадыё) — якраз тое, што мне і было патрэбнае.

"У такіх пытаннях важная любая дробязь"

510 тысяч злотых — цана, якую паставіў гаспадар кватэры. Па ўмовах крэдыту Алене неабходна было адкрыць рахунак у банку, які дае крэдыт, туды ж на працягу некалькіх дзён паступаюць усе сродкі, і адправіць уласных 180 тысяч прадаўцу.

— Здавалася, усё павінна быць добра. Але гаспадар кватэры раптам знік. Я была ў шоку: аказваецца, ён паехаў катацца на лыжах і з'явіцца толькі праз 10 дзён. Праходзіць 10 дзён, і цяпер ужо яго натарыус ідзе ў адпачынак. Я думаю: "Божа, мне ўжо не патрэбная тая кватэра, хоць бы толькі спісаліся крэдытныя грошы з рахунка". Болей мне нічога патрэбна не было, я вельмі перажывала, што банк можа проста адклікаць сваё рашэнне аб выдачы ільготнага крэдыту, бо тэрміны ўжо надта падціскалі.

На гэтым пакуты беларускі не скончыліся. Аказалася, што гаспадар кватэры, каб пазбегнуць вялікіх падаткаў, захацеў унесці змены ў дамавую кнігу.

— Гэта быў жах, таму што па ўмовах крэдыту такія дакументы не падлягаюць рэдагаванню, іначай мне б проста адмовілі, і банк вярнуў бы грошы назад. На шчасце, дакументы ўсё ж прынялі.

Урэшце Алена ўсё ж такі падпісала дамову з натарыусам. Па яе словах, у дакуменце было процьма недакладнасцяў, і на яго чытанне і рэдагаванне пайшло шмат часу. Таму ўсім, хто плануе набываць у Польшчы нерухомасць, Алена раіць уважліва вывучаць дамову.

— Напрыклад, у першапачатковай рэдакцыі было напісана, што дамова продажу падпісваецца ў канцы лютага, хоць у дамове з банкам продаж быў узгоднены на снежань. То-бок калі б я падпісала гэтую "умову", мне б адмовілі ў крэдыце. У такіх пытаннях важная любая дробязь.

У выніку беларуска падпісала дамову, а грошы з яе рахунка адправіліся на рахунак гаспадара. 5300 злотых давялося заплаціць за паслугі натарыуса.

"Гэта трэба было перажыць"

Мы размаўлялі з Аленай ужо ў яе ўласнай кватэры. Пакуль там ёсць толькі дзверы, вокны і белыя сцены. Але жанчына ўжо задумваецца, ці не пачаць рамонт.
Пасля ўсіх выплат у яе кішэні засталося літаральна некалькі злотых. Грошай ледзь хапала на ежу.

— Сродкаў на рамонт зараз проста няма. Большасць будаўнічых матэрыялаў, якія цяпер ёсць у кватэры, дасталася мне бясплатна. У адным месцы ўзялі мэблю, у іншым — сціралку і ракавіну. Калі маніторыць розныя групы, мноства рэчаў людзі аддаюць проста бясплатна. У плане рамонту дзесьці нешта сама зраблю, дзесьці кагосьці найму, хоць гэта і нятанна.