Мізагінія і закрытасць рэжыму? Чаму байнэт выбухнуў праз фоташоп Качанавай

17/05/2023 - 17:52

Наталля Качанава да і пасля фоташопу / Калаж https://www.zerkalo.io/

"Нашы людзі занадта моцна зацыкліваюцца на тым, хто як выглядае. Так быць не павінна", — кажа Еўрарадыё псіхолаг Наталля Скібская, якую мы папрасілі пракаментаваць хвалю абмеркаванняў інтэрнэт-карыстальнікамі адрэтушаваных фатаграфій кіраўніцы Савета Рэспублікі Наталлі Качанавай.

"Навошта так "вылізваць", гэта ж страшна!" — пішуць у сацсетках. На думку псіхолага, страшна зусім не гэта.

Мизогиния и закрытость режима? Почему байнет взорвался из-за фотошопа Кочановой

Наталля Скібская: Беларусы занадта шмат увагі надаюць знешнасці, і часта гэта звязана з тым, што ў нас у краіне занадта моцна ўсё зашыфравана. Палітыкі і чыноўнікі імкнуцца не расказваць пра тое, як жывуць, што з імі наогул адбываецца. Вось чаму людзі і цыкляцца на нейкіх сумежных рэчах замест таго, каб абмяркоўваць іх дрэнныя або добрыя ўчынкі.

Добры прыклад — апошняя рэакцыя на Лукашэнку. Людзі абмяркоўваюць, якая ў яго павязка на руцэ, які колер твару, спрачаюцца — васковы ці сапраўдны, як ён у прынцыпе выглядае, на што хварэе і калі памрэ.

І гэта зразумела, бо хочацца будаваць прагнозы на будучыню, а ніякай інфармацыі няма. Праз паранаідальнасць улады ў грамадстве занадта шмат нявызначанасці. Вось людзі і спрабуюць прадказаць нейкую гіпатэтычную будучыню на падставе таго, што бачаць.

Улады гэта разумеюць, і, зыходзячы з запыту, падаюць нам пэўную карцінку. Здымак павінен паказаць, што намаляваны на ім чалавек жывейшы за ўсіх жывых — вось такі пасыл.

Такім чынам фокус робіцца на знешнасці, а не на асобасных якасцях.

Мізагінныя беларусы

Кажучы пра жанчын, хачу сказаць, што наша грамадства ў прынцыпе вельмі мізагіннае. Многія могуць не слухаць, што кажа тая ж Ціханоўская, але будуць абмяркоўваць, у што яна апранутая. Тое ж тычыцца і астатніх. Беларусы вечна абмяркоўваюць у сацсетках, як хто выглядае, як хто за сабой даглядае, як апранаецца. Нас цікавіць вонкавая форма.

Таксама такі запыт можа ісці непасрэдна ад тых, каго фатаграфуюць, бо ёсць страх, што яны з'явяцца ў СМІ непрывабнымі і потым гэта ўсе будуць абмяркоўваць. Вось таму фота і выгладжваюць.

Але наогул тое, што мы на гэта ўсё звяртаем увагу, — абуральна. Насамрэч не важна, як чалавек выглядае, важныя яго справы. Чалавек можа быць стомленым, можа быць хворым, можа быць маладым, можа быць старым.

“Але гэта ж страшна!”

Для адных людзей важная самаактуалізацыя "я такая, якая ёсць, як бы ні выглядала. У рэдагаванні патрэбы не маю". Іншыя могуць не прымаць нешта ў сваім абліччы або ўзросце, што часта здараецца ў такім мізагінным грамадстве, як наша.

Навакольныя часта нападаюць на знешнасць, таму для многіх вельмі важна выгладжваць кожнае сваё фота. Дзяўчаты публікуюць здымкі ў Instagram, выкарыстоўваючы фільтры, каб выглядаць добра, каб іх хутчэй падтрымлівалі і хвалілі, а не каб нападалі. Так і ў жыцці: выйдзеш некуды без макіяжу — хтосьці ўбачыць, раскажа, якая ты страшная, і яшчэ прыпіша, што да таго ж дурніца.

Яшчэ гэта пра тое, што час сыходзіць. Старэць наогул страшна. Чалавек можа не прымаць свае ўзроставыя змены — гэта ўсё складана і мозг не паспявае перастройвацца.

Я б хацела, каб беларусы ўспомнілі, што мы змагаліся не за гэта вось усё, каб неяк зрушылі акцэнты з вонкавага на ўнутранае. Хопіць цыкліцца на тым, хто як выглядае. Гэта агідна.

Трэба нармалізаваць тое, што можна быць старым і з маршчынамі, выглядаць вельмі па-рознаму. Неабавязкова быць інстамадэллю з вельмі гладкім тварам. Вось гэта праўда — фу! Нармальна быць розным.

Бо тое, што адбываецца, вядзе да жудаснага агрэсіўнага нарцысізму, які ў выніку вядзе да гвалту. Важна навучыцца не здавацца, а быць.