Шпакоўская: Займацца творчасцю пасля сэксу — лепшае, што бывае на свеце
8 сакавіка Naka прэзентуе новы альбом "Мая Малітва", першы цалкам беларускамоўны дыск у гісторыі калектыву. Напярэдадні лідар гурта Анастасія Шпакоўская завітала ў студыю Еўрарадыё і распавяла пра змест дыска, жаночы рок і музычнае сталенне.
Анастасія Шпакоўская: Любы новы альбом цікавы новымі песнямі, новым падыходам, новым досведам. Цяжка казаць словамі пра музыку… Не скажу, што надышоў час для такой пласцінкі, хутчэй, склаліся абставіны. Мы ў прынцыпе рыхтавалі рускамоўны лонгплэй, у якім традыцыйна было б некалькі беларускамоўных песень. Але калі пачалася буча наконт песняроўскай “Малітвы” (кампазітар Алег Моўчан судзіўся з Naka за кавер на хіт “Песняроў” — заўв. Еўрарадыё), мы вырашылі давесці справу да канца і зрабіць альбом вакол кавера гурта Naka на песню “Песняроў”.
Еўрарадыё: То бок, альбом Naka “Мая Малітва” — гэта адказ “Песнярам”, Алегу Моўчану?
Анастасія Шпакоўская: Ні ў якім разе. Гэта мае персанальныя адчуванні ад сітуацыі, і песні, якія ўвайшлі ў альбом, ніякім месцам не звязаныя ні з “Песнярамі”, ні з Моўчанам, ні з Янкам Купалам. То бок, мелі месца востры імпульс і мая ўласная патрэба напісаць беларускамоўную кружэлку, якая складаецца з разнапланавых песень, з назвай “Мая малітва”.
Еўрарадыё: Мінула шмат часу пасля заканчэння гісторыі з Алегам Моўчанам. Ты па-ранейшаму мяркуеш, што мела рацыю, калі без дазволу выканала трэк?
Анастасія Шпакоўская: Гэта сітуацыя для мяне закончылася ў судзе, і ў прынцыпе, я задаволеная і досведам, і сваімі думкамі падчас працэсу. Мінуў год, мы запісалі пласцінку, прэзентуем яе. Я ўвогуле выдыхаю гэтую гісторыю і не буду да яе вяртацца.
Еўрарадыё: Што агульнага паміж вашым папярэднім альбомам “Довольна” і новым дыскам “Мая Малітва”?
Анастасія Шпакоўская: Парачка агульных музыкаў (смяецца)... Іра Кліменка і, уласна кажучы, усё... Новы дыск цалкам іншы, хоць там ёсць і сацыяльныя, і лірычныя песні. Кружэлка, у якой вельмі моцна адлюстроўваюцца мае думкі і пачуцці наконт вайны: вайны паміж людзьмі ва ўзаемаадносінах і вайны як з’явы, блізкай да нас. Таму праводзіць нейкія паралелі мне вельмі складана, бо песні розныя. Але, безумоўна, стылістычна гэта гурт Naka. Некаму ён падасца некалькі відазмененым, для некага будзе такім самым.
Еўрарадыё: З якімі складанасцямі даводзіцца сутыкацца рокерам у Беларусі?
Анастасія Шпакоўская: Усе музыкі, якія граюць музыку падобнага кшталту ці спрабуюць шчыра выказвацца на сацыяльныя тэмы, натуральна, сутыкаюцца з пэўнымі складанасцямі. Па-першае, у кожным аўтарскім праекце бываюць цяжкасці са складам каманды, бо людзі змяняюцца, расчароўваюцца, нехта аддае перавагу нейкім камерцыйным праектам. Нехта пачынае па-іншаму мысліць. Да таго ж, гэтая музыка мае малую ратацыю і мала запатрабаваная ў СМІ. І трэба быць гатовым да таго, што ўсё, што звязана з прасоўваннем творчасці, падае на плечы ці лідара ці таго, хто яму дапамагае. Шлях складаны, але я ўжо перастала адчуваць нейкія складанасці, таму што мне настолькі ў радасць тое, што ў нас хапае сілаў давесці ўсё да канца, і я настолькі навучылася і “надручыла” сябе атрымліваць задавальненне ад працэсу, што для мяне, магчыма, ужо і другасны вынік. Усё вельмі здорава і добра, і жаліцца ў прынцыпе няма на што. І займацца творчасцю пасля сэксу — лепшае, што бывае з людзьмі.
Еўрарадыё: Калі б раптам у Беларусі ўзнік сапраўдны шоу-бізнэс, музыка розных кірункаў стала б запатрабаванай, і табе давялося выбіраць паміж тэатрам і музыкай, чаму б ты аддала перавагу?
Анастасія Шпакоўская: Я ніколі не змагу аддаць нечаму перавагу. Але ў мяне так склалася, што год я не рэпетую ў тэатры, а займаюся музыкай. І я дзякую тэатру за гэты час, які ён мне падарыў, бо ў іншым выпадку ў некаторыя моманты ў мяне моцна разрываліся б мазгі. Усё адбываецца само па сабе. Мне не трэба рабіць выбар, нешта тармазіць. У выніку ўсё пісьменна і гарманічна размяркоўваецца.
Еўрарадыё: Пэўны час ты вельмі востра і часам бурна рэагавала на крытыку ў свой адрас. Навучылася з гэтым спраўляцца?
Анастасія Шпакоўская: Я ў кожным выпадку перарасла нейкія характэрныя для сябе асаблівасці і хваравітую рэакцыю на меркаванні, справядлівыя ці не справядлівыя — не мне судзіць. Але не скажу, што мне ўсё адно, гэта было б няпраўдай. Я разумею, што тое, што людзі кажуць адносна працы іншых, гэта ўсё вельмі суб’ектыўна. І, як правіла, гэта кажуць тыя, хто гэтую працу ніколі не рабіў. У мяне ёсць хваравітая рэакцыя на несправядлівасць у прынцыпе па жыцці ў любых яе праявах. Я з дзяцінства магла кінуцца ў бойку дарослых, калі нехта некага б’е. Але цяпер у бойку я не палезу — я ўжо не ў тым узросце, каб па дробязях траціць свае сілы. Мне вельмі падабаецца мая сфармаваная пазіцыя: калі я адчуваю несправядлівасць, я разумею, што мне за гэта будзе дабро, то бок, калі чалавек нешта трывае, за нешта перажывае, то яму потым гэта вяртаецца. Я хачу сфакусавацца на тым, што заслужанае прыходзіць, а калі не прыходзіць, то ты і не заслужыў.
Еўрарадыё: Гурт Naka мог бы паўдзельнічаць у “Еўрабачанні”?
Анастасія Шпакоўская: Чаму і не? Я б нават паспрабавала, але для гэтага трэба напісаць “нешта такое”, і каб гэта “нешта такое” неяк спадабалася тым, хто будзе сядзець у журы. І тут складаная мяжа, бо, на мой погляд, у журы заўсёды сядзіць папсовая каманда, а папсу пісаць не хочацца. Хочацца, калі ўжо нешта і пісаць, праходзіць некуды далей. І калі задацца мэтай, жыць гэтым і да гэтага рыхтавацца, то ўсё можа быць. Гэта добры піяр, калі ты праходзіш туды далей, хоць шуміха ўнутры Мінска некаму з пачынаючых таксама можа быць цікавай.
Еўрарадыё: Апроч таго, што вы прэзентуеце альбом 8 сакавіка, чым яшчэ займаецца гурт?
Анастасія Шпакоўская: На днях у нас выходзіць кліп на песню “Трывай”. А потым мы даб’ём тое, на чым нас спыніў Алег Моўчан: будзем працаваць над нашай рускамоўнай пласцінкай, якая гатовая на 80 адсоткаў. А 8 сакавіка чакайце, на жаль, бюджэтную, але шоу-праграму з новымі песнямі. Будзем, калі атрымаецца, здымаць ажно тры live-кліпы. Натуральна, жаночы пачатак прысутнічае ў гурце: нас дзве дзяўчыны, песні напісаныя ў большасці ад жаночай асобы і дзень абраны не выпадкова.
Фота з сацыяльных сетак
